طنز:افشای منشی تلفنی آدمهای مهم ایران!

ضرغامی: با پیامگیر رییس صدا و سیما تماس گرفته‌اید. شما می‌توانید سکوت کنید، اما هرچه بگویید ضبط و علیه شما از رسانه ملی پخش خواهد شد.

باقر قالیباف: شما با پیامگیر سردار دکتر خلبان قالیباف تماس گرفتِن. ایشون الان پرواز دِرَن، موبایلشان توی هواپیما خاموشه. تا پرواز بعدی هم به شهرداری برنمی گِردن. لطفا مجددا تماس نگیرِن. با تِشکر

محمود احمدی‌نژاد: شما با احمدی‌نژاد تماس گرفته‌اید. ایشان در حال حاضر مشغول مدیریت جهان هستند و برای کارهایی مثل پاسخگویی وقت ندارند. لازم به ذکر است ایشان به دلیل ساده‌زیستی و مردمی بودن شدید از تلفن منشی‌دار استفاده نمی‌کنند. سوال شما توسط یک گروه 300 نفره بررسی شده و روی یخچال منزل ایشان چسبانده می‌شود، تا به روش مخصوص ایشان با سوال متقابل جواب داده شود. اگر هنوز مایل به طرح سوال خود هستید، پس از شنیدن صدای شیپور آماده‌باش پیام بگذارید.

حسین شریعتمداری: شما با روزنامه کیهان تماس گرفته‌اید. ما می‌دونیم کی هستی؟ چه کاره‌ای؟ به کجاها وابسته هستی؟ از کجا پول می‌گیری؟ قبل از انقلاب با کی رفیق بودی؟ توی محافل خصوصی چه حرف‌هایی می‌زنی؟ پسرخاله پدربزرگت با رضاخان چه روابطی داشته و الان چی می‌خواهی بگی؟ پس گوشی را بگذار.

هاشمی رفسنجانی: شما با پیامگیر سردار سازندگی تماس گرفته‌اید. ایشان در حال حاضر مشغول مذاکرات پشت پرده هستند. پشت پرده هم به تلفن جواب نمی‌دهند.

فاطمه رجبی: اگر سبز لجنی هستی شماره 1، اگر جلبک هستی شماره 2، اگر خاتمی هستی شماره 3، اگر موسوی هستی شماره 4، اگر کروبی هستی شماره 5 ... اگر ابراهیم نبوی هستی شماره 436 را فشار بده. زن و بچه هم دور و برتون نباشه تا جواب درست و حسابی بهتون بدم. اگر هم خودی یا جزء دوست و آشنا هستی، بیخود وقت من را نگیر. قطع کن، بگذار به کارم برسم.

مهدی کروبی: با سلام من مهدی پسر احمد هستم. وعده‌ی دیدار ما راهپیمایی بعدی ساعت 30/10 صبح میدان هفت تیر.

خاتمی: از اینکه مایل به گفتگو با بنده هستید، اظهار مسرت و شادمانی می‌نمایم. گفتگو حق هر شهروند بوده و به عقیده‌ی بنده تنها راهکار برون رفت از چالش‌های پیش رو در هزاره‌ی سوم می‌باشد. البته گفتگو باید قانونمند باشد و در چارچوب روش‌های مدنی و پذیرفته شده صورت بگیرد. خدانگهدار

اسفندیار مشایی: شما با پیامگیر رییس جمهور مشایی تماس گرفته‌اید. لطفا 4 سال منتظر بمانید

الهی قمشه‌ای: بنده الان منزل نیستم. به جان تا آسمان عشق رفتم. نیم ساعت دیگه بر می‌گردم. البته شما که صدای من را می‌شنوید ممکن است فکر کنید من هستم. ولی در واقع مساله همین است که من هستم یا نیستم. شکسپیر هم می‌فرماید «توبی اُر نات توبی». شما اگر به تمام پیامگیرهای عالم، به تمام پیامگیرهایی که توی این یونیورس هست، گوش کنید، می بینید همه یک چیز را گفتن؛ منتها با زبان‌های مختلف. یکی فارسی گفته، یکی ترکی، گفته یکی هم همون پیام ارژینالی که توی کارخانه روی تلفن می‌گذارند را گذاشته و انگلیسیه. منتها همه اینها به زبانهای مختلف می‌خوان بگن من اینجا نیستم. میخوان بگن که از چنبر برون جستم من امشب هرچند در ظاهر هستم، ولی در واقع نیستم. البته بعضی‌ها هم کلک میزنن و در ظاهر نیستن، ولی در واقع هستن. مثلا کسایی که از دست طلبکار و اینا قایم میشن که باز باید گفت به قول شکسپیر «توبی اور نات توبی» این جمله را باید بارها تکرار کرد...
[نیم ساعت بعد] خب اینها را براچی داشتم ضبط می‌کردم؟ هووووم خب به هرحال سخنرانی امروز را در همینجا به پایان می‌رسونیم. تا برنامه بعد!

عوضعلی کردان: الو... الو... یک... دو... سه.... الو... یک... دو... سه... امتحان می‌شود...، امتحان می‌شود... . یعنی الان داره ضبط می‌کنه؟ یک چراغ قرمز روشن شده، نمیدونم این مال چیه؟ این یارو فروشندهه گفت باید کدام دکمه را بزنم؟ یادم رفت... شاید این باشه... چقدر هم دکمه داره معلوم نیست اینها مال چیه... الو... الو.... این دفترچه راهنماش هم که انگلیسیه، معلوم نیست چی نوشته... الو... امتحان می‌شود... بیب! 

البته امیدوارم خدا آقای کردان رو هر چه سریعتر شفا دهد. 

منبع: 

http://www.ayandenews.com/news/15378

مشاعره

یا رب مرا یاری بده ، تا سخت آزارش کنم
هجرش دهم ، زجرش دهم ، خوارش کنم ، زارش کنم
از بوسه های آتشین ، وز خنده های دلنشین
صد شعله در جانش زنم ، صد فتنه در کارش کنم
در پیش چشمش ساغری ، گیرم ز دست دلبری
از رشک آزارش دهم ، وز غصه بیمارش کنم
بندی به پایش افکنم ، گویم خداوندش منم
چون بنده در سودای زر ، کالای بازارش کنم
گوید میفزا قهر خود ، گویم بخواهم مهر خود
گوید که کمتر کن جفا ، گویم که بسیارش کنم
هر شامگه در خانه ای ، چابکتر از پروانه ای
رقصم بر بیگانه ای ، وز خویش بیزارش کنم
چون بینم آن شیدای من ، فارغ شد از احوال من
منزل کنم در کوی او ، باشد که دیدارش کنم 
  

سیمین بهبهانی
--------------------------------------------------- ------------------------------

جواب ابراهیم صهبا به سیمین بهبهانی؛


یارت شوم ، یارت شوم ، هر چند آزارم کنی
نازت کشم ، نازت کشم ، گر در جهان خوارم کنی
بر من پسندی گر منم ، دل را نسازم غرق غم
باشد شفا بخش دلم ، کز عشق بیمارم کنی
گر رانیم از کوی خود ، ور باز خوانی سوی خود
با قهر و مهرت خوشدلم کز عشق بیمارم کنی
من طایر پر بسته ام ، در کنج غم بنشسته ام
من گر قفس بشکسته ام ، تا خود گرفتارم کنی
من عاشق دلداده ام ، بهر بلا آماده ام
یار من دلداده شو ، تا با بلا یارم کنی
ما را چو کردی امتحان ، ناچار گردی مهربان
رحم آخر ای آرام جان ، بر این دل زارم کنی
گر حال دشنامم دهی ، روز دگر جانم دهی
کامم دهی ، کامم دهی ، الطاف بسیارم کنی

--------------------------------------------------- ------------------------------

جواب سیمین بهبهانی به ابراهیم صهبا ؛


گفتی شفا بخشم تو را ، وز عشق بیمارت کنم
یعنی به خود دشمن شوم ، با خویشتن یارت کنم؟
گفتی که دلدارت شوم ، شمع شب تارت شوم
خوابی مبارک دیده ای ، ترسم که بیدارت کنم

--------------------------------------------------- ------------------------------

جواب ابراهیم صهبا به سیمین بهبهانی؛


دیگر اگر عریان شوی ، چون شاخه ای لرزان شوی
در اشکها غلتان شوی ، دیگر نمی خواهم تو را
گر باز هم یارم شوی ، شمع شب تارم شوی
شادان ز دیدارم شوی ، دیگر نمی خواهم تو را
گر محرم رازم شوی ، بشکسته چون سازم شوی
تنها گل نازم شوی ، دیگر نمی خواهم تو را
گر باز گردی از خطا ، دنبالم آیی هر کجا
ای سنگدل ، ای بی وفا ، دیگر نمی خواهم تو را

--------------------------------------------------- ------------------------------

جواب رند تبریزی به سیمین بهبهانی و ابراهیم صهبا ؛

صهبای من زیبای من ، سیمین تو را دلدار نیست
وز شعر او غمگین مشو ، کو در جهان بیدار نیست
گر عاشق و دلداده ای ، فارغ شو از عشقی چنین
کان یار شهر آشوب تو ، در عالم هشیار نیست
صهبای من غمگین مشو ، عشق از سر خود وارهان
کاندر سرای بی کسان ، سیمین تو را غمخوار نیست
سیمین تو را گویم سخن ، کاتش به دلها می زنی
دل را شکستن راحت و زیبنده ی اشعار نیست
با عشوه گردانی سخن ، هم فتنه در عالم کنی
بی پرده می گویم تو را ، این خود مگر آزار نیست؟
دشمن به جان خود شدی ، کز عشق او لرزان شدی
زیرا که عشقی اینچنین ، سودای هر بازار نیست
صهبا بیا میخانه ام ، گر راند از کوی وصال
چون رند تبریزی دلش ، بیگانه ی خمار نیست

ای شود جانم به قربانت چماق!

ای شود جانم به قربانت چماق
ای فدای لطف و احسانت چماق

بنده هستم چاکرت یک قـُلچماق
می‌نمایم شهروندان را چلاق

از زمانی که به دستم بوده‌ای
موجبات ناز شستم بوده‌ای

سالها از من حمایت کرده‌ای
زندگییم را ضمانت کرده‌ای

با توخیلی ترکتازی کرده‌ام
دوستان را ناز نازی کرده‌ام

بعضی از اوقات هم با لطف تو
کرده‌ام کلّ قوانین را وتو

مهرورزی کرده‌ام آن هم چه جور
در کمال رأفت و شادی و شور!

کرده‌ام صدها خس و خاشاک را
با وجود قدرت تو کله پا

هر که گفته رأی من را پس بده
در خیابان، یا که در دانشکده

داده‌ام پس، لیک جای رأی او
ضربه‌ای از تو به فرق آن ببو

قـِرتیان سبز پوش بی حیا
حامیان مخملین کودتا

می‌نمایم چون مگس با پیف پاف
از مشقت‌های این دنیا معاف

بس که کوبیدم سر و دست ودهان
زنده کردم نام شعبان بی‌مخان

سفره‌ام از لطف تو رنگین شده
مانده موجودی من سنگین شده

زیرپایم زانتیا انداختند
خانه‌ای زیبا برایم ساختند

حاجی‌ام کردند آن هم چند بار
لطف فرمودند کاپ افتخار

الغرض در سایۀ لطفت، چماق
شد دِِِماغم ناجوانمردانه چاق

نزد من ‌جاوید مانی تا ابد
بی وجودت جان من در می‌رود 

 محمد جاوید  

منبع: http://www.itanz.net/2009/08/post_62.php

گفتگوی طنز هیلاری با متکی

وزارت امور خارجه ایران با انتشار بیانیه‌ای ضمن تکذیب کامل مصاحبه‌ منتشر شده در یک روزنامه‌ اسرائیلی مبنی بر گفتگوی میان وزرای امور خارجه‌ ایران و اسرائیل اطلاعات تازه‌ای از گفتگوی میان متکی و کلینتون را منتشر ساخت.

...به گزارش گافنیوز و به نقل از ستاد تکذیب و تصحیح وزارت امور خارجه، این گفتگو که در لابی هتل بلک اند وایت انجام گرفته دقیقا به این صورت بوده که خانم هیلاری کلینتون بر روی مبل شماره‌ 13 این هتل رو به جانب مشرق نشسته بوده که آقای منوچهر متکی وارد شده و روی مبل شماره 16 که رو به مغرب داشته، پشت به پشت ایشان می‌نشیند. در این هنگام خانم کلینتون که حدود 23 دقیقه مشغول شماره‌گیری با تلفن همراه خود بوده گوشی را پرتاب کرده و اظهار می‌دارد: «اه... پس این بیلی چرا گوشی را برنمی‌دارد؟» و در ادامه ضمن ادای چند واژه‌ مستهجن که برای احتراز از برخورد سایت گرداب با سایت وزارت امور خارجه از درج آن‌ها پرهیز می‌شود، مشارالیها ادامه می‌دهد: «این مردها همه‌شان سر و ته یک کرباس می‌باشند. خائن‌ها...»