کوی دلبر

دلبرا دیدار کویت هم مرا دیوانه کرد 

خود نمی‌دانم اگر بینم تو را چون می‌شوم؟

ضامن آهو

کاش آهو می‌شدم در پهنه دشت وصال 

تا مرا ضامن شوی ای رادمرد بی‌مثال 

دیده من تشنه بر آن چشمه لطف مدام 

بر سر و جانم بتاب ای آفتاب لایزال

امام رضا

پادشاه ملک ایران سرور اهل یقین 

فاتح فلب هزاران مردم ایران زمین 

یک نظر بر زائر کویت نما ای شاه من 

گریه‌های این گدای درگهت را هم ببین 

ولادت امام رضا مبارک باد

امام رضا

یا رضا یکدم نظر بر ما نما 

یک نظر بر عاشق تنها نما 

جز تو ما را نیست حامی ای عزیز 

لطف حق را بهترین معنا نما

ولادت امام رضا (ع) مبارک

شد حرمت کعبه اهل صفا 

بارگهت معدن مهر و وفا 

جان به فدایت ملک اهل دل 

گوشه چشمی بنما یا رضا 

میلاد با سعادت هشتمین اختر آسمان امامت، امام علی ابن موسی‌الرضا مبارک باد

باز آ

باز آ که در این جهان تو را می‌خوانم 

باز آ که تو را علاج خود می‌دانم 

در شهر من انگار کسی یافت نشد 

باز آ که در این شهر تو را جویانم 

ای کاش که یادت نرود از دل و جان 

بی یاد تو گویا که همی حیرانم 

از بس که نگاهم به ره و جادّه ماند  

گویا که مترسک سر میدانم

ای ماه لیالی من ای شاه جمال

باز آ که بتابی به دل بی جانم

فیلم سینمایی فرار بزرگ

 این مطلب جالب رو برای دوستانی که ندیدند از سایت تابناک آوردم:

 

 

فیلم سینمایی فرار شهرام جزایری در پنج نسخه ایرانی، هندی، افغانی، هالیوودی و سینما - ماورایی ساخته می‌شود؛ در نسخه هندی می‌بینیم که بستنی فروش به شهرام و دو سرباز انتقال او به زندان می‌گوید: اِ، شهرام تویی؟! اینجا چکار می کنی؟ یادته تو محله مون با هم توی بستنی فروشی کار می کردیم؟ وضعت توپ شده ما رو نمی شناسی! سرباز اولی که انگار تازه متوجه ماهیت شهرام می شود خطاب به او: ا‌ِ شهرام جزایری تویی؟! می دونی چند سال دنبالت می گشتم؟! شهرام منم بهرام! داداش گم شدت! صدایی سوزناک فریاد می‌زند: داداااااااش.

به گزارش برنا، از آنجا که شهرام جزایری هم آدم بود و هم مهم، و از آنجا که فرار یک آدم مهم، یک اتفاق مهم است، و باز هم از آنجا که یک اتفاق مهم می تواند یک سوژه مناسب برای تهیه یک فیلم باشد، پیش بینی می شود در آینده ای نه چندان دور فیلم هایی با موضوعیت «فرار شهرام جزایری عرب» با شرح هایی مشابه زیر ساخته شود.

1- نسخه افغانی:
ش.ج: آهای سربازها آن کفتر را بنگرید، که همانا از آن بالا می آیه!
سرباز اولی: عجب!
سرباز دومی: آن یکی دیگر را بنگر!
سرباز دوم(در اینجا به زیر آواز می زند): از آن بالا کفتر ...
سرباز اولی: اِ شهرام کو؟
سرباز دومی: ای وای انگاری اغفال شدیم، شهرام فرار کرد.

2- نسخه ایرانی:
ش.ج: چند می گیرین اغفال شین؟
سرباز اولی: دهنت رو ببند! این چه حرفیه؟ مگه خودت ناموس نداری!
ش.ج: احمق! منظورم از اغفال اینه که بذاری متواری بشم!
سرباز اولی: آها! اما جواب بقیه رو چی بدیم؟
(این قسمت از فیلم برای اکران عمومی حذف گردید!)
سرباز اولی: وای چه احساس بدی دارم!
سرباز دومی: فکر کنم اغفال شدیم!

3- نسخه هندی:
ش.ج: من هوس بستنی کردم.
سربازها: پس باید ما رو هم مهمون کنی!
ش.ج: عجب رویی دارین، دو دقیقه پیش پیتزا مهمونتون کردم، باشه بستنی هم می خرم. آقای بستنی فروش بی زحمت سه تا بستنی بدین.
بستنی فروش: اِ، شهرام تویی؟! اینجا چکار می کنی؟ یادته تو محله مون با هم توی بستنی فروشی کار می کردیم؟ وضعت توپ شده ما رو نمی شناسی!
سرباز اولی که انگار تازه متوجه ماهیت شهرام می شود خطاب به او: ا‌ِ شهرام جزایری تویی؟! می دونی چند سال دنبالت می گشتم؟! شهرام منم بهرام! داداش گم شدت!
ش.ج سرباز اولی رو در آغوش می گیره و در حالی که از خوشحالی اشک می ریزه: داداش!
سرباز دومی: شهرام و بهرام، منم اسفندیار هستم!
(لازم به توضیح است در این فیلم اسفندیار با شهرام و بهرام هیچ نسبتی ندارد، و صرفاً جهت گفتن یک دیالوگ یک جمله ای پرانده است.)
بعد این چهار نفر در همان حالی که بستنی می خوردن آواز خوندن و حرکات موزون هم انجام می دادن، در ضمن باران هم می آمد!
ترجمه آواز:
سرباز اولی: ای شهرام! ای مایه دار، ای مخ اقتصادی، ای یابنده آسانسور ترقی، ای استعداد درک نشده، ای فرار مغزها، ای خوش‌تیپ، ای هدیه دهنده به هر مجلس و محفلی، ای کمک کننده به بی نیاز و با نیاز، تو را با دل و جان دوست دارم.
ش.ج- ای بهرام! اگر عشقت حقیقی است پس اغفال شو!
بستنی فروش: این همه بستنی های من، فدای یک خنده تو، ای که با اشارتی همه میشن بنده ی تو!
سرباز دومی: خیلی خونسردی، دیوونم کردی!
ش.ج خطاب به سرباز دومی: پس تو یکی که هیچی! آهای بهرام اغفال شو دیگه! کار دارم، باید برم دیرم می‌شه ها!
سرباز اولی: داداش این حرفا چیه! ما اغفالتیم، شما متواری شو!

4- نسخه هالیوودی:
یک آدم خفن(در حالی که با یک عدد موبایل از نوع « از کی تا حالا» صحبت می کند): سربازها توی تیر رس هستن.
ش.ج (در حالی که با یک همراه 150 هزار تومانی صحبت می کند و در ضمن هزینه اضافی هم پرداخت نمی کند): نمی خواد تیر اندازی کنی، خودم اغفالشون می کنم.
(این قسمت از فیلم به علت بیش از حد هالیوودی بودن سانسور شده است.)
سرباز اولی: بالا رو ببین! شهرام با یک هلی کپتر متواری شد.
سرباز دومی: اما خوشبختانه یک سر نخ مونده.
سرباز اولی: نادون! این که سر نخ نیست این موهه!
سرباز دومی: ای وای! انگاری تو این نسخه فیلم هم اغفال شدیم!

5- نسخه سینما - ماوراء:
یک عدد سفینه وارد زمین می شود.
یک عدد گشت کنترل نا محسوس: بزن کنار!
گشت نا محسوس: از کجا میآی به کجا می ری؟
موجود فضایی: از خونه مادرزنم که توی کره مشتری بود راه افتادیم می خوایم شهرام جزایری رو متواری اش کنیم بعد می ریم خونه خودمون توی کره مریخ!
گشت نامحسوس( خطاب به همکارش): ایشون حالت طبیعی ندارن، یک تست ازش بگیر!
گشت کنترل نا محسوس: تخلفاتت رو قبول داری؟ اگه نداری ما خیلی پیشرفته هستیم، همشون رو ضبط کردیم، باورت میشه؟! خیلی با حاله مگه نه؟!!
موجود فضایی: تخلفاتم چی بود؟!
گشت کنترل نا محسوس: سرعت غیر مجاز و تغییر در شکل ظاهری وسیله نقلیه، اِ پلاک هم که ندارین! باید ماشینت رو بخوابونیم!
(در همین لحظه موجود فضایی غیب می‌شه و یه راست با سفینه اش کنار شهرام و اون دو تا سرباز ظاهر می‌شه...)
موجود فضایی: شهرام جزایری تویی؟
ش.ج: آره!
موجود فضایی: تو همونی هستی که ادعا کردی اگه رئیس جمهور کشورت بشی می تونی معضل اشتغال رو حل کنی؟
ش.ج: بله، البته با انجام تخلفات کوچیک.
موجود فضایی: پس تو خیلی کارت درسته! ما می خوایم تو رو بدزدیم و ببریم کره مریخ!
ش.ج: اشکالی نداره، فقط بنا بر فیلمنامه قبلش باید این دو تا سرباز رو اغفال کنین.
موجود فضایی: ای بابا ... این که کاری نداره!
و بدین ترتیب موجودات فضایی شهرام را به کره مریخ بردند.
جمله پایانی – با توجه به استقبالی که مردم از این فیلم ها در آینده از خود نشان خواهند داد، احتمالاً نسخه های دیگری از این «فرار بزرگ» ساخته خواهد شد.