سحرگاه امید

به نام نامی یکتای بی همتا

سحرگاه امید

به نام نامی یکتای بی همتا

افغانستان درد امروز انسان دوستان

روزگار غریبی است. نمی دانم بر کدام غصه بگریم. از رنج نان مردمان کشورم یا رنج درمان؟ ار بی کفایتی مسئولانی که عامدانه برای مردمشان واکسن تهیه نکردند تا آشغال های بنجل تولید کارخانه های خودشان را چندین برابر قیمت نوع خارجی بفروشند و در انتها هم نتواستند؟ یا ددمنشی عده ای دلال دیوصفت که در اوج بحران کرونا، دارو و سرم و اکسیژن را احتکار می کنند تا به چند برابر قیمت به نیازمندانی بفروشند که عزیزانشان در بستر مرگ افتاده اند.

  

اما اکنون درد بزرگتری بر سینه ام فشار می آورد. درد مردمان هم دین و همزبان و همسایه. چگونه شد که همه دنیا دست به دست هم دادند تا افغانستان عزیز در چنگال خون آشامان طالبان پرپر بزند؟
آهای مدعیان عدل و حمایت از مظلوم، آهای کسانی که شعار ظلم ستیزی می دادید، کجایید؟ چرا کسی فریاد زنان و کودکان افغان را نمی شنود؟ چرا چرا چرا؟؟؟؟

متاسفانه همه همسایه های افغانستان عزیز هم یا حامی طالبانند یا راضی به حضور اینان. خدایا خودت به فریاد این مردم زجر کشیده و ستم دیده برس که جز تو ایشان را فریادرسی نیست.

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد