بازی ها و نتایج درخشان تیم ملی فوتبال ایران در مسابقات مقدماتی جام جهانی قطر، در کنار تحریم ها و مشکلات فراوان اقتصادی، به معجزه ای می ماند و نیز مرهم کوچکی است بر زخم های عمیق ملتی که از سوء مدیریت و ناتوانی مدیران جامعه رنج می برد.
فاجعه ویلموتس را به یاد بیاوریم. در پیش مقدماتی و در حالیکه به نظر گروه چندان سختی نداشتیم، با دو باخت پیاپی با همین تیم و بازیکنان به حذف نزدیک شدیم. در حالیکه ویلموتس هم از کنار تیم رفت و در چنین شرایطی و با وجود زمان اندک، امکان آوردن مربی بزرگ جدیدی برای تیم نبود. چرا که تا مربی جدید بخواهد با حال و هوای فوتبال ما و بازیکنانمان و فرهنگ ایران و ایرانی آشنا شود، زمان از دست می رفت.
شخصا به گزینه هایی مثل برانکو، یحیی و اسکوچیچ فکر کردم. برانکو که متاسفانه سریعا با عمان قرارداد بست. یحیی به خاطر موقعیت خوبش در پرسپولیس و شاید مخالفت باشگاه از گزینه ها کنار رفت. از نظر من تنها گزینه باقیمانده اسکوچیچ بود که علیرغم نداشتن رزومه ای قوی و دهان پر کن (مثل ویلموتس) همیشه بازی های تیم هایش را دوست داشتم و همیشه تیم هایش بدون ستاره خاصی زیبا بازی می کردند.