تیم ملی و اسکوچیچ

بازی ها و نتایج درخشان تیم ملی فوتبال ایران در مسابقات  مقدماتی جام جهانی قطر، در کنار تحریم ها و مشکلات فراوان اقتصادی، به معجزه ای می ماند و نیز مرهم کوچکی است بر زخم های عمیق ملتی که از سوء مدیریت و ناتوانی مدیران جامعه رنج می برد.

فاجعه ویلموتس را به یاد بیاوریم. در پیش مقدماتی و در حالیکه به نظر گروه چندان سختی نداشتیم، با دو باخت پیاپی با همین تیم و بازیکنان به حذف نزدیک شدیم. در حالیکه ویلموتس هم از کنار تیم رفت و در چنین شرایطی و با وجود زمان اندک، امکان آوردن مربی بزرگ جدیدی برای تیم نبود. چرا که تا مربی جدید بخواهد با حال و هوای فوتبال ما و بازیکنانمان و فرهنگ ایران و ایرانی آشنا شود، زمان از دست می رفت.

شخصا به گزینه  هایی مثل برانکو، یحیی و اسکوچیچ فکر کردم. برانکو که متاسفانه سریعا با عمان قرارداد بست. یحیی به خاطر موقعیت خوبش در پرسپولیس و شاید مخالفت باشگاه از گزینه ها کنار رفت. از نظر من تنها گزینه باقیمانده اسکوچیچ بود که علیرغم نداشتن رزومه ای قوی و دهان پر کن (مثل ویلموتس) همیشه بازی های تیم هایش را دوست داشتم و همیشه تیم هایش بدون ستاره خاصی زیبا بازی می کردند.

عقلانیت تصمیم گیرندگان فدراسیون، کاری بزرگ برای فوتبال این مملکت را رغم زد. لحظه فکر کنید جام جهانی در همسایگی ما بر پا شده باشد و هزاران ایرانی بتوانند برای دیدن بازی ها به استادیوم بروند ولی تیم ملی ما غایب باشد. به راستی غم انگیز نبود؟؟؟

به هر روی اسکوچیچ علیرغم داشتن مخالفانی از جنس مربیان رده چندم داخلی که در کسوت مربیگری تنها افتخاراتشان شاید قهرمانی در لیگ های پایین تر و نه لیگ برتر است سرمربی تیم ملی شد. شاید یکی از نگرانی های شخصی خودم از ابتدا تامل اسکوچیچ با ستاره های تیم ملی ملی مثل طارمی، آزمون، قدوس، جهانبخش و ... بود که الحمدلله تا کنون به خیر گذشته و در مورد طارمی هم به نظر اینجانب بازیکن مقصر بود و امیدوارم با عذرخواهی طارمی این مورد نیز رفع گردد.

در چنین شرایطی اسکوچیچ تیمش را آماده دو بازی سرنوشت ساز برابر عراق و بحرین کرد. عراقی که سال ها بود حتی در اوج دوران کیروش از پسش بر نمی آمدیم و بحرینی که همگان می دانند برای برد چه بازی های کثیفی ارائه می دهد. جهت یادآوری به بازی ایران و بحرین در هیروشیما اشاره می کنم که دروازه بان خبیث بحرینی با لگدی که از چشم داور دور ماند علی دایی را مصدوم کرد و نیز بازی در منامه که بحرینی ها در پایان آن بازی کثیف و ضد فوتبال، با پرچم عربستان رقصیدند.

ما برای صعود چاره ای به جز برد در هر دو بازی نداشتیم. AFC نیز به کمک رقبا آمد و در حالیکه بازی های رفت مقابل آنها را در خاکشان برگزار کرده بودیم، بازی های برگشت را در منامه بر پا کرد.

در چنین شرایطی، تیم اسکوچیچ با دو برد قاطع محکم از گروه صعود کرد و رویای بحرینی ها را از بین برد و در مرحله بعد هم تاکنون به غیر از بازی با کره، تمام حریفان را پشت سر کذاشته است. اما همچنان بعضی که چشم طمع به جایگاه او را دارند، می گویند که او برای این جایگاه کوچک است.

جناب کارشناس و پیشکسوت محترم! در کجای تاریخ فوتبال ما با وجود داشتن مربیان بزرگی چون ایویچ، بلاژویچ، کیروش، ویلموتس، برانکو، استانکو  وحتی نام هایی مانند اوفارل وبزرگان داخلی مثل علی دایی، علی پروین، امیر قلعه نوعی، منصور پورحیدی، شاهرخی، مایلی کهن، طالبی و ... چنین بردهای پیاپی و قاطعی به دست آورده ایم.

اسکوچیچ کارنامه قوی بین المللی نداشت ولی از شانسی که در خانه او را زد نهایت استفاده را کرده و قطعا پس از پایان کار با تیم ملی،  مربی شناسنامه دار و بنامی خواهد شد و مشتریان زیادی پیدا خواهد کرد. پس فعلا از وجودش نهایت استفاده را ببریم و به جای سنگ اندازی و شیطنت، کمکش کیم تا موفقیت های بیشتری برایمان بدست بیاورد.

#اسکوچیچ #تیم_ملی #فوتبال #فدراسیون #AFC #عراق #بحرین #کره_جنوبی #ایویچ #بلاژویچ #برانکو #استانکو #ویلموتس #کیروش #علی_دایی #علی_پروین #قلعه_نوعی #پورحیدری #شاهرخی #مایلی_کهن #طالبی #لبنان #سوریه #امارات