خاطرات یک سفر

چند روز پیش بنا به اتفاق خوشایندی عازم سفر به شهرکرد و  اطراف آن  شدم. در این مسافرت چند روزه، چند مورد نظر مرا به خود جلب نمود:

1- شهردار شهرکرد در جای جای بلوارهای این شهر سرعت گیرهای غیر استاندارد و بدون امکان دیده شدن از فاصله دور ایجاد نموده است. اینکه چرا در بلواری که قانونا سرعت مجاز 60 تا 80 کیلومتر در ساعت است (که البته تابلوی سرعت مجاز هم به چشم من نخورد) این همه سرعت گیر آنهم از انواع غیر استاندارد وجود دارد، بهتر است جناب شهردار پاسخ دهند ولی فکر می کنم به جای این همه هزینه که متعاقب آن به مردم خسارت وارد می کند می شد چند دوربین کنترل سرعت آن هم از نوعی که سرعت متوسط را محاسبه می کند، نصب نمود و همچنین با استفاده از سیمای استان برنامه های آموزشی در جهت بهبود فرهنگ رانندگی همشهریان تولید و پخش کرد.

حرکت در چهارراه

یکی دیگر از مشکلاتی که بعضا در رانندگی برخی هموطنان دیده می شود، پیچیدن در چهارراه هاست. لذ ا بد ندیدم که چند سطری در این خصوص بنویسم  تا شاید برای کسانی که قصد اصلاح رانندگی خود را دارند، مفید باشد:

1- در چهارراه هایی که اصلاح هندسی شده و برای گردش به راست مسیر جداگانه ای تعبیه شده است، پیچیدن به راست به شرط رعایت حق تقدم خودروهایی  که بصورت مستقیم حرکت می کنند، جایز است.

خطاهای ذهنی

10 خطای ذهنی که شما را به بدبینی و منفی اندیشی سوق می دهد چیست؟


✅تفکر هیچ یا همه چیز
همه چیز راسفید ودر غیر اینصورت سیاه می بینید ،به نظر شما هر چیزی کمتر از کامل ،شکست تلقی می شود .

✅تعمیم مبالغه آمیز
هر حادثه منفی و شکستی را ،شکستی تمام عیار و تمام نشدنی تلقی می کنید و آنرا باکلماتی چون هرگز و همیشه توصیف می کنید .(من همیشه بدشانسم )و...

✅فیلتر ذهنی
تحت تاثیر یک حادثه منفی همه واقعیتها را تار می بینید .به جزئی ازحادثه منفی توجه داریدوبقیه رافراموش می کنید.شبیه چکیدن قطره ا جوهر که کل بشکه آبی را کدر می کند .

✅بی توجهی به امر مثبت
با بی ارزش شمردن تجربه ها و کارهای خوب خود،اصراربر مهم نبودن آنهادارید.کارهای خوب خود را بی اهمیت میخوانید و می گویید هرکسی میتواند این کار را انجام دهد .

✅نتیجه گیری شتابزده
بی آنکه زمینه و دلیل محکمی وجود داشته باشد ،شتابزده نتیجه گیری می کنید .(فلانی با من برخورد بدی خواهد داشت )(آبرویم خواهد رفت )(از عهده انجام این کار بر نخواهم آمد ).

✅درشت نمایی
از یک سو درباره اهمیت مسائل و شدت اشتباهات خود مبالغه می کنید و از سوی دیگر ،اهمیت جنبه های مثبت زندگی را کمتر از آنچه که هست بر آورد می کنید .

✅استدلال احساسی
فرض را بر این می گذارید که احساسات منفی شما لزوما منعکس کننده واقعیت هاست.(ازسوارشدن درهواپیما وحشت دارم ،حتما پرواز با هواپیما بسیار خطر ناک است ).

✅باید ها
انتظاردارید که اوضاع آنطورکه شمامیخواهیدوانتظار دارید،باشد.باید هاتولید تمرد می کنندواشخاص تشویق می شوندکه درست بر عکس آن راعمل کنند .

✅بر چسب زدن
به جای اینکه بکویید اشتباه کردم به خودبرچسب منفی می زنید و می گویید من بازنده هستم . این بر چسب ها (احمق ،شکست خورده ،بازنده و...)منجر به خشم اضطراب و دلسردی وکمی عزت نفس می شود .

✅شخصی سازی و سرزنش
خود را بی جهت مسئول حادثه ای قلمداد می کنید که به هیچ وجه امکان کنترل آن را نداشته اید .(زنی از آموزگار پسرش شنید که او خوب درس نمی خواند،با خود گفت :این نشان میدهد من مادر بدی هستم )شخصی سازی منجر به احساس گناه ،خجالت و ناشایسته بودن می شود.

منبع: کانال تلگرامی مهارت های ارتباطی (دکتر میثم نصیری)

تقویت هوش کلامی

تقویت هوش کلامی

تسلط ما بر کلمات و هوش کلامی مهم ترین مهارتی است که باید آن را توسعه دهیم. یادگیری سایر مهارت ها در سایه ی استفاده از زبان میسر می شود. در زمان کودکی بیشترین تمرکز کودکان بر روی یادگیری مهارت های کلامی است. توانایی حرف زدن، فهمیدن حرف دیگران، خواندن و نوشتن شامل همین مهارت ها می شود. کودک در هر جایی که متولد و بزرگ شود، باید هزاران ساعت را صرف یادگیری زبان بومی خود کند. کودک کم کم پیچیدگی ها، لطافت و دامنه ی گستردگی زبان را فرا می گیرد. با این حال معمولا وقتی مهارت کلامی افراد به سطح مشخصی رسید، روند تقویت این مهارت متوقف می شود.

مطالعات نشان داده اند ارتباط محکمی بین موفقیت در رشته ی تخصصی فرد با دامنه ی لغات و توانایی استفاده اش از کلمات وجود دارد. افرادی که بهتر و واضح تر خود را توصیف می کنند، افراد باهوش تر و محترمی به نظر می آیند. در نتیجه، این افراد احترام بیشتری را به خود جلب می کنند. با این تفاسیر چرا ما مهارت های کلامی خود را افزایش ندهیم؟ چرا کاری را که در سال های کودکی شروع کرده ایم، ادامه ندهیم؟

مشکل همه ی ما این است که گمان می کنیم مهارت کلامی مان نیازی به تقویت ندارد. وقتی که خواندن، نوشتن و حرف زدن را آموختیم، به سراغ یادگیری مهارت های دیگر می رویم. در حالی که مهارت کلامی مهم ترین ابزار در جعبه ابزار ذهن ماست. ما برای کارهای مختلف از آن استفاده می کنیم، ولی زمانی را برای تمیز کردن و بهبود آن اختصاص نمی دهیم. وقتی که ما این ابزار را توسعه دهیم، نتیجه ی بهتری دریافت می کنیم. در ادامه به راه هایی اشاره می کنیم که می توانند مهارت کلامی را در فرد تقویت کنند.

نشانه های فردی که همیشه نقش قربانی را بازی می کند

همه ما قبلا نقش قربانی را بازی کردیم. چند نفر از ما تا به حال برادر یا خواهر کوچکتر خود را به خاطر شکسته شدن آینه ملامت کردیم؟
من خودم که این کار را کرده ام. چند نفر از ما تا به حال به خاطر خراب شدن کارها انگشت اتهام را به سوی همکار خود گرفته ایم؟ اما نقش قربانی را بازی کردن مانند خوردن غذای بد است ، در طولانی مدت تنها باعث می شود حالتان بدتر شود.
 

---

 
در این مقاله می خواهم درباره نشانه هایی که می گویند یک فرد نقش قربانی را بازی می کند صحبت کنم و همچنین خواهم گفت که این افراد به جای این کار باید چه واکنشی نشان دهند.

۱- آنها مسئولیت قبول نمی کنند
یک قربانی با اینکه قبول کند با یک اشتباه در ارتباط بوده و قبول مسئولیت مشکل دارد.
 به جایش آنها انگشت اتهام را به سمت دیگران می گیرند و یا به راحتی نقش خود را در اشتباه پیش آمده انکار می کنند.

۲- در زندگی منجمد شده اند
قربانی ها فکر می کنند همیشه مورد بخشایش همه کس و همه چیز در اطراف خود قرار دارند. معمولا قربانی ها در زندگی شان پیشرفت نمی کنند چون دائما حس می کنند که ناتوانند. در نتیجه زندگی شان راکد می ماند.

۳- کینه به دل می گیرند
قربانی ها دوست دارند به نارضایتی های قدیمی چنگ بزنند. آنها از این ابزار مانند اسلحه استفاده می کنند و آن را برای هر کسی که سعی کند مسئولیت پذیرشان کند استفاده می کنند. قربانی از خاطرات و مناسبت های قدیمی که در آنها واقعا صدمه دیده استفاده می کند

۴- با قاطع بودن مشکل دارند
قربانی ها باور ندارند که می توانند واقعا زندگی شان را کنترل کنند بنابراین با تاکید روی اینکه چه چیزی نیاز دارند، می خواهند و استحقاقش را دارند دچار مشکل می شوند.

۵- احساس ناتوانی می کنند
 معمولا، قربانی کسی است که به دیگران شک دارد، احساس عدم امنیت می کند و دائما به دنبال این است که از آخرین شایعات با خبر شود.

۶- به دیگران اعتماد ندارند
این مشکل تنها عدم اعتماد به دیگران نیست. آنها بر این باورند  که خودشان قابل اعتماد نیستند. بنابراین قربانی فرض را بر این می گیرد که دیگران هم مانند خودشان هستند، غیر قابل اعتماد.

۷- نمی دانند چه زمانی بگویند کافیست
در روابط، قربانیان هیچ حس محدودیتی ندارند. نمی دانند چه زمانی بگویند کافی است.

۸- به سادگی وارد مشاجره می شوند
قربانی ها با انتخاب نبرد خود مشکل دارند. برای آنها هر نبردی جنگ است. فکر می کنند همیشه مورد حمله هستند.


۹- برای خود متاسف هستند
افرادی که خود را قربانی می دانند یک عادت دارند که در آن برای خود دلسوزی می کنند. رفتارشان درست انعکاسی است از کودکی که نمی تواند از خود دفاع کند. ازآنجا که دیگران معمولا با این افراد همدردی یا همدلی نمی کنند، سعی می کنند خودشان این کار را برای خودشان انجام دهند

۱۱- همیشه زندگی را دارای کمبود می بینند

۱۲- منتقد هستند
قربانی نیاز دارد تا دیگران را پایین بیاورد و در آنها اشکال پیدا کند. با این کار حس زودگذری از برتر بودن پیدا می کنند.

۱۳- فکر می کنند کامل هستند
وقتی اشتباه یک قربانی در معرض دیده شدن قرار می گیرد ناگهان تبدیل به فردی کامل می شود. این غرور و خودشیفتگی باعث می شود قربانی از داشتن روابط و همکاری های واقعا صادقانه محروم شود.

۱۴- افراد را به کل از زندگی شان حذف می کنند
کافیه ، در زندگیم نباشد بهتر است!
 اگر قبلا این جمله را زمانی شنیده اید که مسئله جدی پیش نیامده بوده بدانید با یک قربانی روبرو بوده اید. قربانی در هر رابطه یا کاری که دچار کوچکترین مشکل یا چالشی شود از این جمله استفاده می کند.

در آخر اگر فرد قربانی در رفتارهایش تغییر ایجاد نکند شاهد عواقب دردناکی در زندگی و روابطش خواهد بود.
همیشه راه های جایگزینی برای برخورد با مشکلات وجود دارد، زود تصمیم نگیرید، مسئولیت پذیر باشید و خود محوری را کنار بگذارید شما قربانی نیستید.

فن بیان و مقابله با فرد تحقیر کننده

زمانی که این افراد به شما حرفی می زنند، در پاسخ آنها، جواب های بی شماری به ذهنتان خطور می کند.

اگر پاسخ انها را بدهید در واقع خودتان را با آن فرد هم شان ساخته اید و این دقیقاً همان چیزی است که آنها انتظارش را می کشند.
 آنها می خواهند شما را عصبانی کنند تا برخورد شدیدی از خود نشان دهید،
 آنها میخواهند شما احساس بدی نسبت به خودتان پیدا کنید و قصدشان تنها آزار دادن و آسیب رساندن است.
شما با جواب دادن به آنها در حقیقت وارد بازی ساختگی شان میشوید، و در نهایت خودتان را آزار داده اید.

سه ساختار شخصیت

✅شخصیت هر فردی از سه من تشکیل شده است.

1.من کودک
بخشی از شخصیت که ویژگی های یک کودک از جمله شوخ طبعی، قشقرق راه انداختن، لجبازی، خلاقیت را دارد.
2.من والد

بخشی از شخصیت که برگرفته از دستورات والدین می باشد و از طریق درونی کردن صفات والدین شکل می گیرد، صفاتی مانند دستور دادن، عصبانی شدن، رهبری کردن و ...