ما وارث اندوهیم

ما وارث اندوهیم‌؛
                      از نسل فراموشان!
  ماخشم فروخورده ؛
                     در سینه خاموشان!

 صد حنجره از فریاد،
                  در سینه ما خاموش؛
صد آه پر از اتش؛
                وز حنجر ما جوشان!
 

 
       جان را به فنا دادیم؛
                 تا دل به تو عاشق شد؛
باعشق تو دل خون شد؛
                  مجنون وقدح نوشان!

این قِصه پر اندوه،
                     این غُصه بی پایان!
هردیده کند جیحون ،
                چون  مرگ سیاووشان!

وقت است که برخیزیم ؛
                     برظلمت شب تازیم؛
   چون ارش وسهرابیم؛     
                     از ایل سیه پوشان!

محمدرضا کوثرمدار