نامه‌ای به جومونگ

سلام آقای جومونگ .

امیدوارم حالتان خوب باشد و ملالی در وجود شریف نباشد. اگر از احوال اینجانب و سایر هموطنان بپرسید بنده که مخلص جناب عالی و تمام اعضای گروه دامون هستم . هموطنان هم همگی دوست دار جناب عالی هستند وسه شنبه مشتاقانه پای تلویزیون می نشینند تا جمال مبارک جنابعالی را در سرذمین بادها را نیز ببینند و مرحبا بگویند و بر هر چه تسو و تسوئیان لعن و نفرین بفرستند.

و البته بعضی ها هم به خاطر تماشای جمال کم مثال بانو سوسانو به تماشای سریال شما می نشینند.به من چه؟ مرا که توی قبر اونها نمی گذارند. غرض فقط این بود که بگویم اینجا همه جور آدمی هست.آقای جومونگ من خیلی خوشحالم که سریال شما را تلویزیون ما نشان می دهد. آخه می دانید؟ ما توی سرزمین بزرگ مان اصلا آدمی مثل شمانداریم!

نه درتاریخ مان نه درقصه ها و افسانه هامان مثل شما نداریم. به همین جهت دیدن شجاعت های شما ،درستی شما ،کاردانی شما برایمان لذت بخش است .چه کسی می تواند سه تا تیر در کمان بگذارد و هرسه رابه هدف بزند؟ چه کسی می تواند آنهمه صبرکند تا اعتماد آدمی مثل تسو را به دست بیاورد؟ چه کسی می تواند یک تنه به وسط یک فوج بزند و همه را از دم تیغ بگذراند؟

این کار فقط و فقط ازجنابعالی برمیاید.عموی پدرم می گوید رستم زور صدتا جومونگ راداشته ،کوروش هزاران بار برتر از جومونگ بوده، ولش کنید لطفا. پیر است و هذیان می بافد .کلی هم اسم های اجغ وجغ مثل گیو و گودرز و سیاوش و بیژن و کیخسرو و اینها پشت سرهم ردیف می کند که مثلا اینها اساطیر مایند .من که جدی اش نمیگیرم اگر آنها اسطوره بودند، اگر از جنابعالی سر تر بودند چرا صداسیمای ما ازشان فیلم نمی سازد؟

مادر

در زمانهای دور،  دو قبیله  در رشته  کوههای آند  زندگی میکردند که خصومت دیرین با یکدیگرداشتند .  روزی  قبیله  کوه نشین ار فراز کوه  پائین  آمده و قبیله  مقابل را مورد هجوم و غارت قرار دادند  و هنگام بازگشت ، طفل خردسالی را هم از یک خانواده  ربوده  و با  خود به  بالای کوه بردند

اهالی قبیله ای که - ساکن دره بودند -  نمیدانستند که چگونه از کوه بالا رفته و اموال بغارت رفته را بهمراه آن کودک ، ازقبیله مهاجم پس بگیرند . آنها همچنین افرادی را که -  قادر با شند از میان آن صخره ها راهی را به فراز کوهستان بگشایند - نمیشناختند  .  با این همه  ، رئیس قبیله  به ناچار مجبور شد که تعدادی از جنگاوران ورزیده و شجاع خود را برای انجام ماموریت گسیل نماید

جوانان شروع به کار کردند .  آنان ابتدا ، به آهستگی توانستند  از چندین صخره کوتاه بالا  رفته تا اینکه به اولین رد پای باقیمانده از دشمن برسند  و آن را دنبال کرده  اما پس از مدتی تلاششان  بی نتیجه بود و اثر پا در میان سنگها ناپدید شده بود ،  دوباره رد پای دیگری را یافته و آنرا دنبال کردند  و بازهم نتیجه ای حاصل نشد

فردای پس از انتخاب

یکی از سناتورهای معروف آمریکا، درست هنگامی که از درب سنا خارج شد، با یک اتومبیل تصادف کرد و در دم کشته شد.

روح او در بالا به دروازه های بهشت رسید و سن پیتر از او استقبال کرد. «خیلی خوش آمدید. این خیلی جالبه. چون ما به ندرت سیاستمداران بلند پایه و مقامات رو دم دروازه های بهشت ملاقات می کنیم. به هر شما هم درک می کنید که راه دادن شما به بهشت تصمیم ساده ای نیست»

سناتور گفت «مشکلی نیست. شما من را راه بده، من خودم بقیه اش رو حل می کنم»

سن پیتر گفت «اما در نامهء اعمال شما دستور دیگری ثبت شده، شما بایستی ابتدا یک روز در جهنم و سپس یک روز در بهشت زندگی کنید. آنگاه خودتان بین بهشت و جهنم یکی را انتخاب کنید»

سناتور گفت «اشکال نداره. من همین الان تصمیمم را گرفته ام. میخواهم به بهشت بروم»

سن پیتر گفت «می فهمم. به هر حال ما دستور داریم. ماموریم و معذور»

و سپس او را سوار آسانسور کرد و به پایین رفتند. پایین ... پایین... پایین... تا اینکه به جهنم رسیدند.

در آسانسور که باز شد، سناتور با منظرهء جالبی روبرو شد. زمین چمن بسیار سرسبزی که وسط آن یک زمین بازی گلف بود و در کنار آن یک ساختمان بسیار بزرگ و مجلل. در کنار ساختمان هم بسیاری از دوستان قدیمی سناتور منتظر او بودند و برای استفبال به سوی او دویدند. آنها او را دوره کردند و با شادی و خنده فراوان از خاطرات روزهای زندگی قبلی تعریف کردند. سپس برای بازی بسیار مهیجی به زمین گلف رفتند و حسابی سرگرم شدند. همزمان با غروب آفتاب هم همگی به کافهء کنار زمین گلف رفتند و شام بسیار مجللی از اردک و بره کباب شده و نوشیدنی های گرانبها صرف کردند. شیطان هم در جمع آنها حاضر شد و همراه با دختران زیبا رقص گرم و لذت بخشی داشتند.

روز مادر

 ولادت حضرت صدیقه کبری بر همه مسلمین مبارک باد 

روز زن بر تمام زنان و روز مادر بر مادران دلسوز و مهربان مبارک باد  

این روز رو بصورت ویژه به مادر عزیز و مهریان و فداکارم و همسر دلسوز و نازنینم تبریک می‌گم.

ایمیل

مرد بیکاری برای سِمَتِ آبدارچی در مایکروسافت تقاضا داد. رئیس هیئت مدیره با او مصاحبه کرد و تمیز کردن زمین را - به عنوان نمونه کار- دید و گفت: «شما استخدام شدین، آدرس ایمیلتون رو بدین تا فرمهای مربوطه رو واسه تون بفرستم تا پر کنین و همینطور تاریخی که باید کار رو شروع کنین..» مرد جواب داد: «اما من کامپیوتر ندارم، ایمیل هم ندارم!» رئیس هیئت مدیره گفت: «متأسفم. اگه ایمیل ندارین، یعنی شما وجود خارجی ندارین. و کسی که وجود خارجی نداره، شغل هم نمیتونه داشته باشه.»  

به یاد فردوسی بزرگ

نباشد همی نیک و بد پایدار		همان به که نیکی بود یادگار
دراز است دست فلک بر بدی		همه نیکویی کن اگر بخردی
چو نیکی کنی، نیکی آید برت		بدی را بدی باشد اندرخورت
چو نیکی نمایدت کیهان‌خدای		تو با هر کسی نیز، نیکی نمای
مکن بد، که بینی به فرجام بد		ز بد گردد اندر جهان، نام بد
به نیکی بباید تن آراستن		که نیکی نشاید ز کس خواستن
وگر بد کنی، جز بدی ندروی		شبی در جهان شادمان نغنوی

نمانیم کین بوم ویران کنند		همی غارت از شهر ایران کنند
نخوانند بر ما کسی آفرین		چو ویران بود بوم ایران زمین
دریغ است ایران که ویران شود		کنام پلنگان و شیران شود

ملای مسجد

ملای مسجد مرد پولداری در کابل، در نزدیکی مسجد قلعه فتح الله رستورانی ساخت که در آن موسیقی بود و رقص و به مشتریان مشروب هم سرویس می شد. ملای مسجد هر روز موعظه می کرد و در پایان موعظه اش دعا می کرد تا خداوند صاحب رستوران را به قهر و غضب خود گرفتار کند و بلای آسمانی را بر این رستوران که اخلاق مردم را فاسد می سازد، وارد کند. یک ماه از فعالیت رستوران نگذشته بود که رعد و برق و توفان شدید شد و یگانه جایی که خسارت دید، همین رستوران بود که دیگر به خاکستر تبدیل گردید. ملای مسجد روز بعد با غرور و افتخار نخست حمد خدا را بجا آورد و بعد خراب شدن آن خانه فساد را به مردم تبریک گفت و علاوه کرد: اگر مومن از ته دل از خداوند چیزی بخواهد، از درگاه خدا ناامید نمی شود. اما خوشحالی مومنان و ملای مسجد دیر دوام نکرد. صاحب رستوران به محکمه شکایت کرد و از ملای مسجد تاوان خسارت خواست.