مادر

در زمانهای دور،  دو قبیله  در رشته  کوههای آند  زندگی میکردند که خصومت دیرین با یکدیگرداشتند .  روزی  قبیله  کوه نشین ار فراز کوه  پائین  آمده و قبیله  مقابل را مورد هجوم و غارت قرار دادند  و هنگام بازگشت ، طفل خردسالی را هم از یک خانواده  ربوده  و با  خود به  بالای کوه بردند

اهالی قبیله ای که - ساکن دره بودند -  نمیدانستند که چگونه از کوه بالا رفته و اموال بغارت رفته را بهمراه آن کودک ، ازقبیله مهاجم پس بگیرند . آنها همچنین افرادی را که -  قادر با شند از میان آن صخره ها راهی را به فراز کوهستان بگشایند - نمیشناختند  .  با این همه  ، رئیس قبیله  به ناچار مجبور شد که تعدادی از جنگاوران ورزیده و شجاع خود را برای انجام ماموریت گسیل نماید

جوانان شروع به کار کردند .  آنان ابتدا ، به آهستگی توانستند  از چندین صخره کوتاه بالا  رفته تا اینکه به اولین رد پای باقیمانده از دشمن برسند  و آن را دنبال کرده  اما پس از مدتی تلاششان  بی نتیجه بود و اثر پا در میان سنگها ناپدید شده بود ،  دوباره رد پای دیگری را یافته و آنرا دنبال کردند  و بازهم نتیجه ای حاصل نشد

باری چندین روز به همین منوال گذشت و آن جنگاوران که به تعقیب و تقلید رد پاها پرداخته بودند فقط توانستند چند صد متری را از کوه بالا روند  

بزودی احساس یاس و نومیدی به سراغ آن مردان آمده و به ناچار آماده بازگشت شدند .  اما همچنانکه مشغول بستن بار و بنه خود بودند ، مشاهده کردند که مادر همان کودک به جست و چالاکی از کوه پائین میآید .  حیرت و تعجب گروه  وقتی دو چندان  شد که دیدند آن زن کودک خردسالش را با تسمه ای بر پشت خود بسته  و از فراز آن صخره ها بسرعت بسمت پائین حرکت میکند .

رهبر گروه به استقبال آن زن شجاع رفته و از وی  پرسید که چگونه از عهده کاری آنچنان  دشوار و غیر ممکن برآمده است ، چرا که آن جوانان که - قویترین مردان قبیله بودند -  از عهده اش این امر  بر نیامده بودند .

آن زن شانه هایش را بالا انداخت و در جواب گفت : " چون این طفل ،  فرزند شما نبود ! "‌ 

منبع: ایمیل ارسالی یکی از دوستان