در
دوران گذشته دو برادر یکی به نام «ضیاء» و دیگری به نام «تاج» در شهر بلخ
زندگی می کردند. ضیاء مردی بلندبالا، بذله گو، نکته سنج و خوش اخلاق بود.
اما
برادرش «تاج» قدی بسیار کوتاه داشت، با این حال از علم بالایی بهره می
برد، به همین سبب به برادرش به دیده حقارت می نگریست. حتی از وجود او خجالت
می کشید.