عصر ایران؛ جعفر محمدی -
بزرگ ترین جفایی که می توان در حق امام حسین (ع) روا داشت این است که تمام
زندگی اش را به کنجی گذاریم و حسین(ع) را مردی بدانیم که در صبح عاشورا
طلوع کرد و در ظهر آن روز غم انگیز، در گودال قتلگاه به خون خود غلتید.
این
تصویری است که اغلب ما شیعیان از حسین(ع) ترسیم می کنیم و با دیروز کربلا و
دیروزهای عاشورا، کاری نداریم. گو این که تنها چیزی که لازم است درباره
حسین(ع) بدانیم، قدرت جنگندگی و شجاعتش ، شدت مظلومیت و تشنگی اش و نحوه
شهادتش است و دیگر هیچ!