شد علی از غم رها

چرخ از این ماتم گریبانش سحرگاهان شکافت               یا قفس بشکست و یا دیواره ی زندان شکافت

شد علی ازغم رها فزت و رب الکعبه  گفت                   ابن ملجم چون که فرق بهترین انسان شکافت

بر همان جائی که عمروعبدود شمیر زد                        دست  اشقی الاشقیا  زد ضربتی برآن شکافت

زان علی گویم چو قرآن را به روی سر نهم                     چون سر قرآن ناطق درشب قرآن شکافت

وای از این ضربت که برفرق علی آمد فرود                      گشت ویران رکن تقوی پایه ایمان شکافت

این همان ضربت که اول سینه ی زهرا شکست              تیر گشت و مجتبی را پیکر بی جان شکافت

این همان ضربت که شد سنگ جفا در کربلا                   زان جبین انور سالار مظلومان شکافت

این همان ضربت  که  اکبر  را به خاک و خون کشید          قلب ثارالله را از حسرت جانان شکافت

این همان ضربت که شد تیری به دست   حرمله              پس گلوی  اصغر  عطشان از آن پیکان شکافت

این همان ضربت  که آخر شد عمودی آهنین                   فرق سقا  را  حسانا  با لب عطشان شکافت

شاعر: حبیب الله چایچیان(حسان)