ای غم برو

ای غم برو وگرنه به میخانه ات کشم
آنجا به چشم مردم بیگانه ات کشم

تا روز تو سیه چو شب خویشتن کنم
با دل به دام طره جانانه ات کشم
  
هرشب به دست شانه سپارم تو را غبار
هر بامداد بر سر دندانه ات کشم

نازت کشم بجان و بجان پرورم تو را
با مردمان دیده به یک خانه ات کشم

علی اشتری (فرهاد)