سحرگاه امید

به نام نامی یکتای بی همتا

سحرگاه امید

به نام نامی یکتای بی همتا

کورش کبیر


زمانی کزروس به کوروش بزرگ گفت چرا از غنیمت های جنگی چیزی را برای خود بر نمی داری و همه را به سربازانت می بخشی. کوروش گفت اگر غنیمت های جنگی را نمی بخشیدیم الان دارایی من چقدر بود؟ گزروس عددی را با معیار آن زمان گفت.

کوروش یکی از سربازانش را صدا زد و گفت برو به مردم بگو کوروش برای امری به مقداری پول و طلا نیاز دارد. سرباز در بین مردم جار زد و سخن کوروش را به گوششان رسانید.مردم هرچه در توان داشتند برای کوروش فرستادند. وقتی که مالهای گرد آوری شده را حساب کردند ، از آنچه کزروس انتظار داشت بسیار بیشتر بود.کوروش رو به کزروس کرد و گفت ، ثروت من اینجاست.اگر آنها را پیش خود نگه داشته بودم ، همیشه باید نگران آنها بودم.    

 زمانی که ثروت در اختیار توست و مردم از آن بی بهره اند مثل این می ماند که تو نگهبان پولهایی که مبادا کسی آن را ببرد.

   

منبع: ایمیل یکی از دوستان

 

نظرات 2 + ارسال نظر
aram سه‌شنبه 12 مرداد‌ماه سال 1389 ساعت 06:08 ب.ظ http://yek-lahze-aseman.blogsky.com

عالی بود. خوشم اومد. سلام.

سلام دوست من و ممنون.

دلارام چهارشنبه 20 مرداد‌ماه سال 1389 ساعت 03:36 ب.ظ

کاشکی از این حکمرانها بازم پیدا بشه

همین الان هم پیدا می‌شه. اسنادش هم تو وزارت خارجه موجوده

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد