مهرگان یا جشن خورشید مصادف با تاجکذاری فریدون پس از غلبه بر ضحاک ماردوش است. رودکی بزرگ در این خصوص می فرماید:
ملکا جشن مهرگان آمد / جشن شاهان و خسروان آمد
جز به‌جای ملحم و خرگاه / بدل باغ و بوستان آمد
مورد به‌جای سوسن آمد باز / می به‌جای ارغوان آمد
تو جوانمرد و دولت تو جوان / می به بخت تو جوان آمد
جشن باستانی مهرگان خجسته باد
ویریه یکی از امشاسپندان زرتشتی است. ریشه نام شهریورگان در اوستا خثرورییهه و در زبان پهلوی شهرور و در فارسی شهریور یا شهریار است. همه امشاسپندان دارای دو وجه مینوی و زمینی هستند. ویریه در جهان مینوی نمایده قدرت و شهریاری مطلقه اهورامزدا و در زمین نگاهبان و سرپرست فلزات و جنگ افزارهاست.
28 امرداد در تاریخ معاصر ایران یادآور دو اتفاق تلخ و دردناک است. اولی سقوط حکومت مردمی دکتر محمد مصدق توسط کودتایی آمریکایی - انگلیسی است که منجر به بسته شدن فضای باز سیاسی کشور و آغاز زیر پا گذاشتن مشروطه توسط محمدرضا شاه فقید است که سرانجام به انقلاب سال 57 منجر شد. قطعا دکتر محمد مصدق انسان عاری از خطا و اشتباهی نبود ولی به نظر اینجانب قطعا ملی گرا بود و خواهان سرافرازی ایران و ایرانی. سقوط مظلومانه دولت دکتر مصدق از جهت دیگری نیز قابل بررسی است. چرا که همزمان علاوه بر آمریکا و انگلستان که در متن کودتا بودند، نیروهای مذهبی به رهبری آیت الله کاشانی و نیز حزب چپگرای توده هم به نوعی به سقوط آن دولت کمک کردند.
نیاکان ما عدد 40 را عدد مقدسی می دانستند. بنابراین برای خیلی چیزها چله می گرفتند. یکی از چله های معروف چله زمستان است که شامل چله بزرگ و چله کوجک می شود. برای بهار و تابستان هم داستان به همین طریق بوده است. لذا دهم امرداد را به عنوان چله تابستان به جشن و سرور می پرداختند. همانطور که در پست های قبلی خدمتتان عرض شد، نیاکان ما اعتقاد داشتند که برای شکرگزاری به درگاه آفریدگار عالم، انسان موظف است که شاد باشد و شاد زندگی کند. لذا در تاریخ ایران باستان در هر ماه جشن های مختلف و متنوعی گرفته می شده است.
ادامه مطلب ...
در زبان پهلوی امرداد به معنای نامیرا یکی از امشاسپندان آئین زرتشت است که از واژه اوستایی امرتات مشتق شده است که متاسفانه در زبان پارسی امروزی به آن مرداد به معنای میرا و فانی گفته می شود. خرداد و امرداد امشاسپندان کمال و دوام در جهان مینوی و پرستاران آب و گیاه در جهان خاکی همواره در کنار هم نامبرده می شوند.
قصد نداشتم در خصوص مناظره های انتخاباتی و خود انتخابات مطلبی بنویسم اما دیروز تصادفا در بزرگراه آزادگان نرسیده به علامه جعفری بیلبوردی از جناب جلیلی دیدم که نتوانستم به روند خودم ادامه دهم.
در این بیلبورد عکسی از جناب جلیلی چاپ شده که در حال خندیدن است. اما هر چه به عکس بیشتر نگاه کردم به این موضوع بیشتر پی بردم که مشاوران تبلیغاتی ایشان یا واقعا انسان های کند ذهن و بسیار کارنابلدی هستند (که به نظرم با توجه به مواضع سیاسی و اقتصادی ایشان در دو دهه گذشته همین مورد صحیح است) یا تعمدا قصد تخریب ایشان را دارند (که در این صورت یکی باید در ستاد ایشان متوجه شده باشد که ظاهرا خبری نیست).
اما عکس چه بود؟ خنده ایشان چنان مصنوعی و حتی هیستریک بود که انسان را به ترس می اندازد که اگر ایشان خدای ناخواسته اسمشان از صندوق به اصطلاح انتخابات در آمد چه بر سر مردم این مملکت خواهد آمد. کسی که یک تبلیغ ساده را نمی تواند به درستی انجام دهد چگونه می خواهد بر خیل عظیم مشکلات این مملکت فائق آید؟ به خاطر داشته باشید که بواسطه شغلم، دستی هم بر آتش تبلیغات دارم و تا حدودی از این علم سر در می آورم.
در بین این کاندیداها جناب پزشکیان را دوست دارم ولی هنوز به این نتیجه نرسیده ام که انتخاب جناب پزشکیان با همه محاسنش، بهتر از رای ندادن است. امیدوارم جریانات در روزهای آتی به سمتی سوق پیدا کنند که منافع مردم کشورم بیشتر لحاظ شود.
ایرانیان باستان همه ساله در بلندترین روز سال و آغاز تابستان یعنی اول تیرماه جشن آب یا آب پاشونک که جشن آبریزان، جشن آبریزگان، نوروز طبری، جشن سرشور یا سرشوی و عیدالاغتسال نیز نامیده می شود را برگزار می کرده اند.
ادامه مطلب ...