صبح روز 29 بهمن سال 1382 انفجار مهیبی در نزدیکی ایستگاه خیام در 17 کیلومتری نیشابور رخ داد که بر اثر آن 352 نفر کشته و 469 نفر زخمی شدند و مصدومان تا شعاع 20 کیلومتری از حادثه نیز قرار داشتند. شدت این انفجار به حدی بود که موسسه زلزله نگاری زلزله ای به شدت 6/3 ریشتر را ثبت نمود.
ایرانیان باستان سال را به چهار فصل تقسیم نموده و هر فصل را نیز به دو نیمه بخش می نمودند. این تقسیم بندی ها با اعتقاداتی نیز همراه بود. برای نمونه مردم ایران زمین نیمه زمستان را جشن می گرفتند زیرا معتقد بودند که در این روز سرما که به اهریمن نسبت داده می شد، خواهد شکست و زمان باقیمانده تا نوروز، هوا به سمت گرم شدن پیش خواهد رفت و گیاهان بیدار می شوند.
جشن نیمه زمستان خجسته باد
جشن سده از قدیمی ترین جشن های ایرانی حتی قدیمی تر از نوروز است. فردوسی در شاهنامه آنرا به دوران هوشنگ شاه دومین پادشاه پیشدادی نسبت می دهد. جشن سده جشن پیدایش آتش است. در روایت اساطیری ایران باستان آمده است که هوشنگ شاه به هنگام شکار، مار بزرگ سیاه رنگی را می بیند و به سوی آن سنگی پرتاب می کند که از برخورد سنگ با سنگ دیگر، جرقه ای پدید می آید و بوته خشکی در آن حوالی آتش می گیرد.
در آئین باستان پارسی، روز پنجم هر ماه به سپندارمذ نسبت داده شده است و چون خواستگاه آریایی ها مناطق سردسیر بوده است از سرما و تاریکی هراس داشتند و آنرا نشان اهریمن دانسته و سعی می کردند تا با برگزاری جشن ها و آتش افروختن ها، گرما و نور را جایگزین سرما و تاریکی نمایند.
جشن بتیکان سومین جشن از جشن های چهارگانه دیگان بوده و در دی به مهر روز برگزار می گردد. ابوریحان بیرونی در آثار الباقیه می نویسد:
روز پانزدهم که دی به مهر روز باشد و نامبر است به بتیکان، پیکری را از خمیر یا گل به شکل انسان می سازند و آن را جلوی درهای ورودی می گذارند.
روز سیر سور، چهاردهم دی ماه، روزی است که پادشاه بزرگ ایران زمین، جمشید شاه کشته شد و دیوها توانستند بر شهر چیره شوند و مردمان برای در امان ماندن از شر پلیدی دیوها، به غذای حود سیر زدند تا پلیدی و بیماری را از خود دور کرده شفا یابند. در چنین روزی ایرانیان از خوردن چربی پرهیز کرده و از سیر در تمام غذاها استفاده می کنند.