جشن آب

ایرانیان باستان همه ساله در بلندترین روز سال و آغاز تابستان یعنی اول تیرماه جشن آب یا آب پاشونک که جشن آبریزان، جشن آبریزگان، نوروز طبری، جشن سرشور یا سرشوی و عیدالاغتسال نیز نامیده می شود را برگزار می کرده اند.

آتش افروز شود برق نگاهی گاهی

خانمانسوز بود آتش آهی ، گاهی
ناله ای می شکند ، پشت سپاهی گاهی

هستی ام  سوختی از یک نظر ای اختر عشق
آتش افروز شود  برق  نگاهی گاهی
 

عید قربان

فرا رسیدن عید سعید قربان، یادگار حضرت ابراهیم خلیل الله و فرزند برومندش حضرت اسماعیل گرامی باد

نامه رسان

نامه رسان نامه ی من دیر شد
کودک  ولگرد فلک پیر شد
خون به رگ زال زمان شیر شد
برده ی بیچاره ز جان سیر شد
 

بس داغ لاله دیدم از فتنه ی خزان

آتش به دل مزن که دلم را قرار نیست
این بیقرار را به غم عشق کار نیست

بس کن زبان وسوسه در دل که بیش ازین
سوز و گداز در خور این بیقرار نیست

افسون مخوان به وعده و پیغام آشتی
دانم دلم ،چنان سخنت استوار نیست

بس داغ لاله دیدم از فتنه ی خزان
دیگر دلم به عشق گلی پایدار نیست

مریم ساوجی

دیدیم غم و شادی عالم گذران است

تا ما به سر کوی مغان خانه گرفتیم
دادیم ز کف خرقه و پیمانه گرفتیم

دیدیم غم و شادی عالم گذران است
ما شادی دل در غم جانانه گرفتیم
 

اشک بی‌قدرم ز چشم آشنا افتاده‌ام

با دل روشن در این ظلمت‌سرا افتاده‌ام
نور مهتابم که در ویرانه‌ها افتاده‌ام

سایه پرورد بهشتم از چه گشتم صید خاک
تیره‌بختی بین کجا بودم کجا افتاده‌ام