سیستم گاهشماری (تقویم) ایران باستان به جای تقسیم سال به دوازده ماه، دارای 8 قسمت بود، 4 فصل و 4 نیم فصل و برای نشان دادن زمان مثلا می گفتند روز بیستم بهار یا پنج روز مانده به تابستان. لذا نیمه هر فصل همانند روز اول هر فصل، روز مهمی برای ایرانیان به شمار می رفت.
اما نیمه بهار، از جهت دیگری نیز برایشان مهم بود. زرتشتیان این روز را مصادف با روزی می دانند که نماینده اهورا مزدا بر حضرت زرتشت ظاهر شده و او را به انجمنی در کرانه رود دائیتی (برخی آن را سپید رود، برخی دیگر جیحون و گروهی آن را هری رود می دانند) برد و در آنجا اهورامزدا رسالتش را به زرتشت ابلاغ نمود.
جشن میانه بهار (بهاربد) و نیز روز شیراز گرامی باد
عدد چهل نزد ایرانیان باستان عدد مهمی بوده است له همین دلیل مناسبت هایی مانند چهلم تابستان (چله تابستان) و چهلم زمستان (چله زمستان) هنوز هم در بین مردمان ایران زمین شناخته شده و مهم هستند.
اردیبهشت دومین امشاسپند و نگهبان آتش است و از آن محافظت می کند. آتش به گمان پیشینیان ما هدیه خدا بوده که به زمین گرما و نور می بخشیده و پلیدی ها و ناپاکی ها را می سوزانده است. از این رو آتش و اردیبهشت قداست داشته و جلوه پاکی بوده اند.
فروهر یکی از نیروهای باطنی است که قبل از پدید آمدن موجودات وجود داشته و دچار فنا و زوال نمی گردد و پس از مرگ و نابودی آنها به عالم بالا رفته و پایدار می ماند. فروهر روح پاسبان آدمی است که پیش از تولد وجود داشته و پس از مرگ نیز باقی خواهد ماند و چنانچه انسان در طول حیات دچار گناه و اشتباه شود، جسم مادی او آلوده می گردد و فروهر پس از مرگ پاک به نزد پروردگار می رود. فروهرها از یاوران نیروهای اهورایی به شمار می آیند و اهورامزدا را در نبرد با اهریمن یاری می کنند.
سروش از ریشه sru و در اوستا به معنای فرمانبرداریست. سروش ایزدی است که نیایش را به مردم آموخت. سروش بر فراز البرز کوه کاخ بسیار بزرگی با یک هزار ستون همیشه روشن و ستاره سان دارد و برای پاسبانی مخلوقات اهورا مزدا هر روز سه بار به دور زمین می گردد و همیشه بیدار بوده و قبل از طلوع آفتاب بانگ زده و مردم را به نیایش به درگاه پروردگار فرا می خواند. او مراقبت از نظم جهان را عهده دار است و هیچ موجودی از ایشان پیشی نمی گیرد و بدین گونه است که او دشمنان خود را هر کجا که باشند دستگیر می کند.
آبان روز از فروردین ماه برابر با دهم فروردین، نخستین آبان روز سال است و به روایت برهان قاطع جشنی به همین نام در این روز برگزار می شده است. این جشن در ستایش ایزدبانوی آب که همانا آناهیتا می باشد برگزار می گردیده است.
ایرانیان باستان سال را به چهار فصل تقسیم نموده و هر فصل را نیز به دو نیمه بخش می نمودند. این تقسیم بندی ها با اعتقاداتی نیز همراه بود. برای نمونه مردم ایران زمین نیمه زمستان را جشن می گرفتند زیرا معتقد بودند که در این روز سرما که به اهریمن نسبت داده می شد، خواهد شکست و زمان باقیمانده تا نوروز، هوا به سمت گرم شدن پیش خواهد رفت و گیاهان بیدار می شوند.
جشن نیمه زمستان خجسته باد