در نامگذاری روزهای ماه در ایران باستان، سه روز از هر ماه دی نامیده شده است. دی برگرفته از واژه اوستایی "دَدوَه" به معنای آفریننده است. بر اساس سنت ایرانیان باستان که تقابل روز و ماه را جشن می گرفتند، جشن دیگان را سه روز و به روایتی دیگر چهار روز برگزار می کردند. پیشینیان ما ماه سی روزه را به چهار قسمت تعیین کرده و هر بخش را با نام خدا شروع می کردند.
در بلندترین شب سال، برایتان طول عمر همراه با تندرستی و شادکامی در کنار خانواده گرانقدرتان را از حضرت حق خواهانم
یلدا خجسته باد
ای ساقی آتش رو،مست از می نابم
با یک دو سه پیمانه،مستم کن و خوابم کن
از رنج و غم و هستی،فارغ کندم مستی
آبادم اگر خواهی،از باده خرابم کن
زندگی کاشکی به من اَمون میداد
گوشه ی چشمی به من نشون میداد
یه کتاب حرف تُو دلم داشتم، اگر
خدا یک ذره به من زبون میداد
نمیدونم نمیدونم چی بگم
چی بگم از کی بگم با کی بگم
از که پرسم من دلخسته که دلدار کجاست
سوختم ز اتش تن دود چه شد یار کجاست
ادامه مطلب ...