کس ندارد ذوق مستی میگساران را چه شد

یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد
دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد

آب حیوان تیره گون شد خضر فرخ پی کجاست
خون چکید از شاخ گل ابر بهاران را چه شد
 

ماندم خموش و آه که فریاد داشت درد

بگذر شبی به خلوت این همنشین درد
تا شرح آن دهم که غمت با دلم چه کرد

خون می رود نهفته ازین زخم اندرون
ماندم خموش و آه که فریاد داشت درد
 

جشن چله تابستان

نیاکان ما عدد 40 را عدد مقدسی می دانستند. بنابراین برای خیلی چیزها چله می گرفتند. یکی از چله های معروف چله زمستان است که شامل چله بزرگ و چله کوجک می شود. برای بهار و تابستان هم داستان به همین طریق بوده است. لذا دهم امرداد را به عنوان چله تابستان به جشن و سرور می پرداختند. همانطور که در پست های قبلی خدمتتان عرض شد، نیاکان ما اعتقاد داشتند که برای شکرگزاری به درگاه آفریدگار عالم، انسان موظف است که شاد باشد و شاد زندگی کند. لذا در تاریخ ایران باستان در هر ماه جشن های مختلف و متنوعی گرفته می شده است.

امردادگان

در زبان پهلوی امرداد به معنای نامیرا یکی از امشاسپندان آئین زرتشت است که از واژه اوستایی امرتات مشتق شده است که متاسفانه در زبان پارسی امروزی به آن مرداد به معنای میرا و فانی گفته می شود. خرداد و امرداد امشاسپندان کمال و دوام در جهان مینوی و پرستاران آب و گیاه در جهان خاکی همواره در کنار هم نامبرده می شوند.

گوییا پرده از آن حسن جهان‌گیر افتاد

دل در اندیشهٔ آن زلف گره‌گیر افتاد
عاقلان مژده که دیوانه به زنجیر افتاد

خواجه هی منع من از باده‌پرستی تا کی
چه کند بنده که در پنجهٔ تقدیر افتاد
 

توان تا بود جفایت کشم

قرار دلم کجا می روی
چرا می روی چرا می روی
خطا می روی
چرا نشنوم صدای تو را
به جان می برم جفای تو را
کجا می روی
 

ثارالله

السلام علیک یا ثارالله و ابن ثاره

ایام شهادت سید و سالار شهیدان حضرت حسین ابن علی (ع) تعزیت باد