ای کاش که پروانه صفت سوخته بودم

در شعله آن شمع که افروخته بودم
ای کاش که پروانه صفت سوخته بودم

نقشی ز وفا نیست در این مرحله یارب
من درس وفا را ز که آموخته بودم
 

عطار نیشابوری

اگر برشمارم غم بیشمارم

ندارند باور یکی از هزارم

نیاید در انگشت این غم شمردن

مگر اشک می‌ریزم و می‌شمارم

دکان گشاید اگر مایه ی دگر دارد

نخوانده درس محبت کجا خبر دارد
که عاشق از می و مستی چه در نظر دارد

حدیث عشق نگردد کهن که سال به سال
بهار حسن تو گل های تازه تر دارد
 

جشن فروردینگان

فروهر یکی از نیروهای باطنی است که قبل از پدید آمدن موجودات وجود داشته و دچار فنا و زوال نمی گردد و پس از مرگ و نابودی آنها به عالم بالا رفته و پایدار می ماند. فروهر روح پاسبان آدمی است که پیش از تولد وجود داشته و پس از مرگ نیز باقی خواهد ماند و چنانچه انسان  در طول حیات دچار گناه و اشتباه شود، جسم مادی او آلوده می گردد و فروهر پس از مرگ پاک به نزد پروردگار می رود. فروهرها از یاوران نیروهای اهورایی به شمار می آیند و اهورامزدا را در نبرد با اهریمن یاری می کنند.

سروشگان

سروش از ریشه sru و در اوستا به معنای فرمانبرداریست. سروش ایزدی است که نیایش را به مردم آموخت. سروش بر فراز البرز کوه کاخ بسیار بزرگی با یک هزار ستون همیشه روشن و ستاره سان دارد و برای پاسبانی مخلوقات اهورا مزدا هر روز سه بار به دور زمین می گردد و همیشه بیدار بوده و قبل از طلوع آفتاب بانگ زده و مردم را به نیایش به درگاه پروردگار فرا می خواند. او مراقبت از نظم جهان را عهده دار است و هیچ موجودی از ایشان پیشی نمی گیرد و بدین گونه است که او دشمنان خود را هر کجا که باشند دستگیر می کند.

خوشا تنی که بر آن نقش بوریا افتد

مرا مسوز که نازت ز کبریا افتد
چو خس تمام شود شعله هم ز پا افتد

غم زمانه ز ما بیدلان ندارد رنگ
بسان دزد که در خانه گدا افتد
 

عید فطر

عید سعید فطر مبارک



طاعات و عباداتتان مقبول درگاه حق

التماس دعا