جشن میلاد خورشید، اولین روز از جشن های چهارگانه دیگان

در نامگذاری روزهای ماه در ایران باستان، سه روز از هر ماه دی نامیده شده است. دی برگرفته از واژه اوستایی "دَدوَه" به معنای آفریننده است. بر اساس سنت ایرانیان باستان که تقابل روز و ماه را جشن می گرفتند، جشن دیگان را سه روز و به روایتی دیگر چهار روز برگزار می کردند. پیشینیان ما ماه سی روزه را به چهار قسمت تعیین کرده و هر بخش را با نام خدا شروع می کردند.

اول هر ماه را هرمزد، هشتم، پانزدهم و بیست و سوم ماه را دی (آفریننده) می نامیدند و برای اینکه هر یک از این دی ها با هم اشتباه نشوند، آنها را با نام روز بعد همراه می کردند و بدین گونه هشتم را دی به آذر، پانزدهم را دی به مهر و بیست و سوم را دی به دین نامیده اند.

روز اول ماه دی خور روز، جشن خرم روز یا روز میلاد خورشید نامیده شده است چرا که خورشید پس از یلدای طولانی مجددا نورافشانی می کند.

روز میلاد خورشید و اولین روز جشن دیگان خجسته باد.