مانده بی مجنون لیلی این زمانه

مانده بی مجنون
 لیلی این زمانه
 گشته از چشمش
 اشک خونین روانه

مانده در گوشه ای
 ساز عاشقان بی ترانه
کس نسازد دگر
نغمه ای چنان عاشقانه

این زمان به خدا
در میان شما
 نشان ز مجنون نبیند
آن صفای درون
شور و حال جنون
 ز قصه بیرون نبیند

مرغ نغمه سرا
پر کشیده چرا ز آشیانه
نغمه ای نزند
در سکوت سحر به بام خانه

هر دلی فرشته خو بود
 حلقه ای زمان از او بود بیگانه
گر ز عاشقی رود سخن
پاسخ آیدت که دم مزن دیوانه

ای دل از بتان حوصله کن
 تا اسیر و شیدا نشوی
در زمانه هم رنگ کسان
جلوه کن که رسوا نشوی
قصۀ عاشقی بیش ازین مگو
بعد از این کی زند
کس از این سبو پیمانه

مانده در گوشه ای
 ساز عاشقان بی ترانه
 کس نسازد دگر
نغمه ای چنان عاشقانه

سیمین بهبهانی

چرا رفتی؟

چرا رفتی، چرا من بیقرارم
به سر، سودای آغوش تو دارم
نگفتی ماهتاب امشب چه زیباست؟
ندیدی جانم از غم ناشکیباست؟
 

وگر پنهان نه‌ای، پیدا کجایی؟

شدم از عشق تو شیدا، کجایی؟
به جان می‌جویمت جانا، کجایی؟

همی پویم به سویت گرد عالم
همی جویم تو را هر جا، کجایی؟
 

تا شیخ بداند ز چه افسانه‌ام امشب

اندوه تو شد وارد کاشانه‌ام امشب
مهمان عزیز آمده در خانه‌ام امشب

صد شکر خدا را که نشسته‌ست به شادی
گنج غمت اندر دل ویرانه‌ام امشب
 

قصه دلهای گرفتار

ای صبا آنچه شنیدی ز لب یار بگو
عاشقان محرم رازند نه اغیار بگو

هم توداری خبراز زلف شکن درشکنش
پیش ما قصه دلهای گرفتار بگو

شرح غارتگری زلف دلاویز بکن
وصف خون ریزی آن نرگس عیار بگو
 

بوی گیسویی مرا دیوانه کرد

فکر زنجیری کنید ای عاقلان
بوی گیسویی مرا دیوانه کرد

پیش هر بیگانه گویم راز خود
آشنا رویی مرا دیوانه کرد
 

عقیم دشت بی حاصل

عقیــم دشـت بی‌حاصل دلــم وای
نــســیـــم دره ی بــــاطـــل دلــم وای

خـراب خــسـتــه ی از پــا نـشـسـتـه
دلــم وا دل، دلــم وا دل، دلــم وای

دلــم تنگ و دلــم تنگ و دلــم تنگ
گــریـبـان غـمـت را مـی زنـد چـنگ