غم یوسف بکشد ، عاشق کنعانی را

عشقت آموخت به من رمز پریشانی را
چون نسیم از غم تو بی سر و سامانی را

بوی پیراهنی ای باد بیاور ، ور نه
غم یوسف بکشد ، عاشق کنعانی را
 

در درست گلی دارم

در دست گلی دارم،این بار که می آیم
کان را به تو بسپارم،این بار که می آیم

 در بسته نخواهد ماند،بگذار کلیدش را
در دست تو بسپارم،این بار که می آیم
 

عقیم دشت بی حاصل

عقیــم دشـت بی‌حاصل دلــم وای
نــســیـــم دره ی بــــاطـــل دلــم وای

خـراب خــسـتــه ی از پــا نـشـسـتـه
دلــم وا دل، دلــم وا دل، دلــم وای

دلــم تنگ و دلــم تنگ و دلــم تنگ
گــریـبـان غـمـت را مـی زنـد چـنگ