آذرگان

در باور ایرانیان باستان، آذر به معنی آتش تنها عنصری بود که آلودگی را به خود نمی گرفت و در واقع آتش عنصری است که به سه عنصر دیگر هستی یعنی خاک، آب و باد جان می بخشد و تمام نیروی سه عنصر دیگر را از آتش می دانستند. پارسیان آتش را نماد پاکی و نوری از جانب اهورامزدا می انگاشتند و آن را گرامی می داشتند.

ابوریحان بیرونی در آثار الباقیه عن القرون الخالیه می نویسد: "روز نهم آذر عیدی است که به مناسبت توافق دو نام آذر جشن می نامند و در این روز به افروختن آتش نیازمند است و این روز جشن آتش است و به نام فرشته ای که به همه آتش ها موکل است، نامیده شده.

مسعود سعد سلمان شاعر پارسی گوی سروده ای دارد به این مضمون:

ای ماه رسید ماه آذر

برخیز ئ بده می چو آذر

آذر بفروز و خانه خوش کن

ز آذر صنما به ماه آذر

نماد جشن آذرگان گل آذریون یا آذرگون است که به نظر می رسد نوعی گل آفتابگردان باشد.

آذرگان خجسته باد