روزنامه «سرمایه» در شماره امروز خود نوشت:
اتفاقات پس از 22 خرداد در میان جامعه موسیقی بازتابهای فراوانی داشت. دامنه این بازتابها چنان پیش رفت که نام بسیاری از بزرگان نیز به میان آمد. در تازهترین واکنش اهالی موسیقی به اتفاقات اخیر، «فرهاد فخرالدینی» از رهبری ارکستر موسیقی ملی کناره گرفت. فرهاد فخرالدینی رهبر ارکستر ملی در واکنش به اظهارات دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گفته است: «بیماری من به خاطر مشاهده وقایع دلخراش اخیر بوده و در واقع علت اصلی لغو کنسرت ارکستر ملی به همین موضوع برمی گردد.»
این در حالی است که ساعاتی بعد دفتر امور موسیقی در خبری به رسانهها اعلام کرد فخرالدینی همچنان رهبر ارکستر ملی است. وی همچنین خاطر نشان کرد که پیش از این کیوان ساکت سولیست ارکستر ملی در اعتراض به اتفاقات اخیر انصراف خود را از حضور در این ارکستر اعلام کرده بود. او افزود: «فضای ناآرام و ملتهب کنونی موقعیت خوبی برای اجرای برنامههای موسیقی نیست. برنامههای این ارکستر تا به دست آمدن آرامش مناسب در جامعه به تعویق افتاده است.»
در این میان تعدادی از بزرگان موسیقی قطعاتی را در خصوص جریانات پس از 22 خرداد به اجرا در آوردند. از همه مهمتر محمدرضا شجریان از طریق شکایت به قوه قضائیه، پیگیر عدم پخش آثارش در صدا و سیما شد. شجریان در این باره گفته است به دلیل ادامه پخش آثارشان از صدا و سیما، موضوع ممنوعیت پخش صدایشان در این رسانه را از طریق مجاری قانونی پیگیری خواهند کرد. ایشان همچنین تاکید کرد که نگران مشکلات احتمالی آتی نخواهد بود و موضوع را تا رسیدن به حق خود پیگیری خواهد کرد.
هفته گذشته دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد در اطلاعیهای اعلام کرد تاکنون هیچ درخواستی برای صدور مجوز کنسرت استاد شجریان ارائه نشده است.
این دفتر همچنین در خبری در خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) اعلام شده است که لغو کنسرت ارکستر ملی به رهبری فرهاد فخرالدینی به دلیل بیماری رهبر ارکستر ـ فرهاد فخرالدینی ـ بوده است.
همچنین محمدعلی رفیعی مدیر برنامههای محمدرضا شجریان در گفتوگویی اعلام کرد: «درخواست مجوزی از طرف شرکت دل آواز برای اجرای کنسرت موسیقی در تیرماه امسال به وزارت ارشاد داده نشده است.»
همچنین او اظهار داشت در فضای ناآرام و ملتهب کنونی موقعیت مناسبی برای اجرای برنامه موسیقی نیست. وی گفت:
«اجرای این برنامه زنده، تا به دست آمدن فضایی مناسب و آرام به تعویق افتاده است.»
منبع: سایت تابناک
میلاد با سعادت مولای متقیان، اسطوره عدالت و تقوا، امیرالمومنین علی (ع) بر تمامی پیروان راستینش مبارک باد
روز پدر را نیز بر تمام پدران فداکار خصوصا پدر نازنین خودم تبریک عرض مینمایم
در هیاهوی انتخابات و مسائل پس از آن، حذف تیم ملی از جام جهانی در حال فراموشی است. فدراسیون فوتبال و سازمان تربیت بدنی برای سرپوش گذاشتن بر ضعف مفرط خود، استفاده برخی از بازیکنان از دست بند سبز را پیراهن عثمان کردند و حتی برخی مانند مقاله نویس روزنامه آقای بذرپاش علت اصلی عدم صعود تیم ملی را همین اصل دانستند.
خوب است برای روشن شدن بهتر مطلب، خاطرات ۴ سال گذشته را مرور کنیم:
روزی که تیم ملی با گل دقایق ابتدائی نصرتی در تهران و در حضور رئیس جمهور وقت، جناب آقای خاتمی مقتدرانه (بصورت مستقیم و در حالی که هنوز یک بازی مقدماتی باقی مانده بود) به جام جهانی ۲۰۰۶ صعود کرد، بسیاری که این صعود ایشان را خوشایند نبود اظهار داشتند که با اضافه شدن سهمیه آسیا، صعود به جام جهانی کار چندان شاقی نیست و برای ایران دورههای آینده نیز به راحتی صعود خواهد کرد.
حدود یک سال بعد، در حالی که رئیس جمهور جدید، آقای احمدی نژاد، در اقدامی تحسین برانگیز در جهت ارتقاء روحیه بازیکنان به آخرین اردوی داخلی تیم ملی قبل از جام جهانی رفته بود، خطاب به بازیکنان و مسئولان گفتند تیم ملی باید این دوره از گروه خود صعود کند و دوره بعد باید جزوه ۴ تیم اول جهان قرار گیرد.
این سخنان نوید یک برنامه خوب و قوی را به فوتبال دوستان داد. هر چند که اینجانب هر دو احتمال (صعود از دور اول در سال ۲۰۰۶ و قرار گرفتن در بین ۴ تیم اول دنیا در سال ۲۰۱۰) را چیزی در حد صفر میدانستم ولی امیدوار شدم که با یک برنامه قوی، شاید ۲۰۱۰ بتوانیم با شانس مناسب از گروه خود صعود کنیم.
صد افسوس که از همان روزها به جای حمایت قاطعانه از فدراسیون آقای دادکان، کارشکنیهای سازمان تربیت بدنی شروع شد و اختلافات این دو مرجع به جایی رسید که بین بازیکنان اختلاف شدیدی افتاد بطوری که شایع شد آنها در بازیهای جام جهانی حاضر نبودند به یکدیگر پاس بدهند.
پس از پایان جام جهانی شرایط به گونهای شد که برانکو ایوانکویچ که به نظر اینجانب موفقترین مربی تیم ملی پس از انقلاب میباشد، با صلاحدید فدراسیون به کشور باز نگشت و دکتر دادکان هم پس از بازگشت به کشور و به بهانه نتایج ضعیف و بر خلاف قوانین فیفا از کار بر کنار شد و باعث تعلیق طولانی مدت فوتبال کشور گردید. (هنوز یادم نرفته لحن سرشار از شوخی آقای مهندس مصطفوی را مبنی بر اینکه تعلیق نخواهیم شد)
بهر حال و پس از کش و قوسهای فراوان انتخاباتی برگزار گردید که بسیاری از جمله تنی چند از کاندیداهای اصولگرا (مثل سردار آجرلو) اعتقاد به دخالت و اعمال نظر غیرقانونی سازمان در آن داشتند و منجر به انتخاب آقای کفاشیان (که هیچ سررشتهای از فوتبال هموز هم ندارد) گردید.
حال موضوعاتی مانند انتخاب سرمربی، انجام نشدن بسیاری از بازیهای تدارکاتی، افتضاح استقلال در عدم ارسال مدارک در دوره قبل و حذف مفتضحانه هر ۴ باشگاه نماینده فوتبال ایران در دوره فعلی جام باشگاههای آسیا، شکست تحقیرآمیز تیم ملی در حضور ۱۰۰ هزار تماشاگر و رئیس جمهور در مقابل عربستان و ... بماند.
جناب آقای احمدینژاد، شما که همیشه دم از احقاق حق ایران و توانائی ایرانی در رسیدن به قلههای افتخار میزنید، چرا معاون خود را که مسئول تمامی این مسائل است مورد سئوال قرار نمیدهید.
مگر شما در حضور میلیونها بیننده تلویزیونی نفرمودید که از آقای علیآبادی خواستهاید برای حل مشکلات فوتبال شخصا وارد گود شود؟؟!
خوب حالا که ایشان ضعیفترین نتایج 20 سال اخیر را کسب کرده اند، چرا بر کنار نمی شوند؟؟؟
از نمایندگان محترم مجلس هم می خواهم وظایف شرعی و ملی خود را فدای مصالح سیاسی نکنند و با توجه به اینکه سازمان تربیت بدنی، وزارتخانه نیست که وزیرش را استیضاح کنند، از شخص آقای احمدی نژاد در این خصوص رسما سئوال نمایند.
والسلام
سایت الف در مقاله ای به تحلیل نقش جناح پیروز در ناآرامی های اخیر پرداخت.
سایت الف در مقاله ای باطرح این پرسش "آیا میتوان مسوولیت قانونی یا اخلاقی یا اجتماعی این سوی ماجرا را در حوادث تلخ پس از انتخابات نادیده گرفت؟" به تحلیل نقش جناح پیروز در ناآرامی های اخیر پرداخت.
سایت الف نوشت:
1- اگر در روز مناظره آقایان احمدینژاد و موسوی، رییس جمهور کشور بطور ابتدا به ساکن به طرح اتهاماتی خلاف قانون و اخلاق به آقایان هاشمی و ناطق و اطرافیانشان (بنا به تایید مقام معظم رهبری) نمیپرداخت و آقای موسوی و کروبی نیز برخی بیانصافیها را در مورد دولت فعلی و عملکرد آن بیان نمیکردند، آیا التهاب و تحریک احساسات بوجود میآمد؟ و آیا بخش وسیعی از مردم دچار سردرگمی و تناقض در خصوص عملکرد فسادآلود مسوولان طراز اول کشور میشدند؟
2. اگر آقای احمدینژاد در مناظرهها، تصویر سیاهی از 24 سال دولتهای زمان امام و رهبری نشان نمیدادند و دولتهای قبلی را متهم به فساد و کمکاری و شکنجهکردن در بنیاد شهید و فرستادن بمب به عربستان نمینمودند، آیا فضای سالمتر و اخلاقیتر در انتخابات نداشتیم و آیا مردمی که پس از انتخابات ـ و شاید بدلیل رویگردانی از رییس جمهور موجود ـ به خیابانها ریختند و اعتراض کردند، باز هم چنین عکسالعملی را نشان میدادند؟
3. اگر وزارت کشور، تدبیر لازم را برای نحوه اعلام نتایج معمول میداشت و اطلاع رسانی متواضعانه میکرد، برخی از مردم دچار سوءتفاهم برای تقلب میشدند؟
4. اگر صدا و سیمای ما با چرخشی ناگهانی از یک رویکرد باز و شفاف و آزاد در قبل از انتخابات، به فضای بسیار محدود و بسته و یکطرفه در بعد از روز رایگیری وارد نمیشد و اجازه میداد تا معترضان هم مانند سیل مخالفان آنها، در صدا و سیما حضور پیدا میکردند و دلایل خود را عنوان مینمودند و اگر صدا و سیما بطور یکجانبه، تظاهرات وسیع مردم در تهران (والبته غیرقانونی) را سانسور نمیکرد و حرکت چند بازی خورده خارج و منافق و خرابکار را نشان نمیداد، آیا طرفداران قابل توجه کاندیداهای معترض و مردم دیگر، احساس نوعی خفقان و دروغگویی میکردند؟
5. اگر وزارت کشور به معترضان اجازه راهپیمایی آرام و حتی در محیطهای محدود را میداد، آیا بیانگر قدرت هاضمه قوی نظام در شنیدن حرفهای مخالفان نبود؟
6. اگر سایتها و روزنامههای این کاندیداها تعطیل نمیشد، توجه به شایعات و رسانههای دشمن نیز کمتر نمیشد؟ و مردم احساس نمیکردند که علت این برخوردهای شدید با نامزدها و طرفداران آنها چیست؟
7. اگر نیروهای نظامی و امنیتی، با مردم تظاهر کننده (و نه اغتشاشگران) برخورد مهربانتری داشتند و خشونت روا نمیکردند، آیا در ایجاد ارتباط قوی میان مردم و مسوولان موثرتر نبود؟
کوتاه اینکه اگر اقدامات فوق صورت نمیگرفت و تدبیر و درایت بیشتری بخرج میرفت، آیا هزینههای داخلی و خارجی این انتخابات، تا این حد بالا میرفت. چرا ما همواره برای پوشاندن ضعفها و یا مقاصد خاص سیاسی خود، تمامی تقصیرات را به عهده طرف مقابل میگذاریم و خود را پاک و منزه جلوه میدهیم؟ طبیعی است که طرف مقابل ـ اعم از دشمن دانا و یا دوست ناآگاه ـ از ضعفهای شما به بهترین وجه استفاده میکند و یا فضا برای استفاده او فراهم میشود اما واقعیت این است که نباید در تحلیلهای خود نیز دچار توهم شویم و مسوولیتهای این طرف را هم نادیده بگیریم.
منبع: http://tabnak.ir/fa/pages/?cid=53768