جشن آبانگان در دهمین روز از ماه آبان واقع شده و یکی از جشن های دوازدگانه ایران باستان است. این جشن به منظور بزرگداشت و تکریم آناهیتا، فرشته موکل بر آب که ایزدبانویی بسیار برجسته در فرهنگ پارسی است، برگزار می شود.
ادامه مطلب ...
جشن پنج هزار ساله سده نماد سپری شدن چله بزرگ و ایام سخت زمستان است و نیاکان ما هزاران سال است که پس از عبور به سلامت از چله بزرگ زمستان، با برافروختن آتش بصورت جمعی به جشن و پایکوبی مشغول می گردند.
پدران باستانی مان اعتقاد داشتند از آنجا که انسان اشرف مخلوقات است، پروردگار دوست دارد تا او را همواره شاد و مسرور ببیند. لذا در هر فرصتی جشنی به پا نموده و به پایکوبی و شادی می گرداختند. متاسفانه در گذر زمان بسیاری از جشن های باستانی کم رنگ و کم رنگتر و حتی محو شدند.
یکی از جشن هایی که در زمان حال اثر کمتری از آن یافت می شود، جشن پایان چله تابستان یا چله تموز است. بر اساس اعتقادات پیشینیان، چله تابستان از اول تیر شروع و تا 10 مرداد ادامه می یافت.
ایرانیان باستان از ابتدای تیرماه تا دهم مرداد راچله تموز و از دهم مرداد تا پایان این ماه را چله خرد نامیده بودند و لذا به مناسبت پایان چله تموز یا چله تابستان جشنی برگزار نموده و به شادی پرداخته و ایزد را به سبب وجود شادی سپاس می گفتند.
جشن پایان چله تموز (چله تابستان) خجسته باد
سیزدهم تیرماه مصادف با جشن باستانی تیرگان است. جشنی که بر اساس اساطیر، در آن روز آرش کمانگیر، قهرمان بنام ایران زمین، بر فراز کوه البرز رفت و با تمام توان تیری را به سمت مشرق پرتاب کرد تا خط مرزی ایران زمین بدین وسیله تعیین شود.
در افسانه های ایران زمین آمده است که بین منوچهر، شاه ایران و تورانیان جنگی در گرفت و طی آن منوچهر شکست خورد و طی مذاکره با لشکر فاتح، مقرر شد یک ایرانی بر فراز بلندترین رشته کوههای البرز رفته و تیری به سمت توران زمین پرتاب کند و هر کجا که تیر فرود آمد، مرز ایران و توران باشد.
منوچهر شاه لشکریان را جمع کرد و از ایشان پرسید آیا بین شما کسی هست که به گونه ای تیر پرتاب کند و مرز ایران و توران را به عقب براند؟
لشکریان سر به زیر انداخته و سکوت پیشه کردند. شاه چندین بار سوالش را در کمال نا امیدی تکرار کرد تا اینکه پیرمردی گفت چنین فردی هست اما نه در بین سپاهیان. نامش آرش کمانگیر است و عاشق ایران زمین.
ادامه مطلب ...