دهقانی با زن و تنها پسرش در روستایی زندگی می کرد. خدا آنها را از مال
دنیا بی نیاز کرده بود . مرد دهقان همیشه پسرش را نصیحت می کرد تا در
انتخاب دوست دقت فراوان کند و افراد مناسبی را برای دوستی برگزیند سالها
گذشت تا اینکه پدر از دنیا رفت. تمام اموال و املاکش به پسرش رسید.
پسر
کم کم نصیحتهای پدر را فراموش کرد و شروع به ولخرجی کرد، و در انتخاب
دوستان بی دقت شد. هر هفته مهمانی می داد و خوش می گذراند. روزها می گذشت و
پسر برای تامین هزینه های خود هر بار تکه ای از زمین های پدرش را می
فروخت.
منبع: عصر ایران
پارسینه: میرزا حبیب الله شیرازی متخلص به قاآنی از شاعران بزرگ دربار
فتحعلیشاه و دربار محمدشاه با لقب «حسانالعجم» و اوایل سلطنت ناصرالدین
شاه بود.
او شاید اولین شاعر ایرانی است که به زبان فرانسه تسلط داشت و در ریاضیات، کلام، حکمت و منطق نیز استادی مسلم به شمار میرفت
165
سال پیش از این او چکامه بلند و غرّایی در مدح و ثنای امیر کبیر سروده و
در وصف امیر، او را جانشین وزیر ظالم قبلی یعنی حاج میرزا آقاسی نامیده
بود:
ادامه مطلب ...