در دو شب گذشته 2 دیدار فوق العاده از نیمه نهایی جام قهرمانان اروپا رو دیدم. با دیدن این دو بازی می شود فهمید که چرا فوتبال ورزش اول جهان است و میلیاردها انسان عاشق آن هستند و چرا مردم آسیب دیده از سیل و زلزله به هنگام برگزاری مسابقات مهم فوتبال برای دقایقی از اندوه و غم رها شده و با فوتبال لحظات خوبی را می گذرانند.
هیچگاه نامید نشوید و دست از تلاش دست برندارید
با اینکه چند روز از بازی خاطره انگیز آلمان ها در برابر برزیل می گذره ولی هنوز بحث بر سر این بازی جذابیت داره. به نظر من چند مسئله قابل توجه پیرامون این بازی وجود داره که به اونها اشاره می کنم:
2- نکته مهم پایان مسابقه بود، بازیکنان برزیل که بزرگترین تحقیر تاریخ فوتبالشون رو دیده بودند و از طرفی می دونستند که هواداران افراطیشان چگونه از آنها استقبال می کنند، در طول بازی دست به خشونت نزدند و در پایان بازی هم نه به داور و نه به تیم مقابل توهین و بی احترامی نکردند.
3- درس بزرگ دیگر رفتار آلمان ها بود. حماسی ترین پیروزیشان را به خاطر احترام به برزیل و تماشاگرانش در آرامش جشن گرفتند. ضمن اینکه جایی خواندم که در رختکن بین دو نیمه تصمیم گرفته بودند تا برزیل را بیش از این تحقیر نکنند.
4- صحنه زیبای پایان مسابقه در آغوش گرفتن بازیکنان برزیل توسط آلمانها بود. آلمانها با این کار تا حدودی به برزیلی ها تسلی دادند.
5- نکته تامل برانگیز دیگر تعطیلی بازار آبادان پس از شکست برزیل بود و تاسف برانگیز تر آنکه برای شکست تیم ملی خودمان این تعطیلی انجام نشد. واقعا چرا؟؟؟