به عنوان یک ایرانی فوتبال دوست از رفتاری که با دراگان اسکوچیچ سر مربی تیم ملی فوتبال کشورم شده شدیدا شرمنده ام. متاسفانه فرهنگ بدی داریم که خوش استقبال و بد بدرقه ایم. زمانی از کشور های عربی همسایه انتقاد می کردیم که با یک باخت، سر مربی را عوض می کنند اما صد رحمت به آنها. اسکوچیچ یک تیم تقریبا حذف شده را تحویل گرفت و آنرا با اقتدار به جام جهانی برد. چه شد که با یک باخت مقابل الجزایر که روی اشتباهات فردی بازیکنان شکل گرفت افراد پشت پرده قدرت و سیاست، تصمیم به اخراج او گرفته اند و اینگونه در رسانه ها با نام و آبروی او بازی می کنند.
ادامه مطلب ...
بازی ها و نتایج درخشان تیم ملی فوتبال ایران در مسابقات مقدماتی جام جهانی قطر، در کنار تحریم ها و مشکلات فراوان اقتصادی، به معجزه ای می ماند و نیز مرهم کوچکی است بر زخم های عمیق ملتی که از سوء مدیریت و ناتوانی مدیران جامعه رنج می برد.
فاجعه ویلموتس را به یاد بیاوریم. در پیش مقدماتی و در حالیکه به نظر گروه چندان سختی نداشتیم، با دو باخت پیاپی با همین تیم و بازیکنان به حذف نزدیک شدیم. در حالیکه ویلموتس هم از کنار تیم رفت و در چنین شرایطی و با وجود زمان اندک، امکان آوردن مربی بزرگ جدیدی برای تیم نبود. چرا که تا مربی جدید بخواهد با حال و هوای فوتبال ما و بازیکنانمان و فرهنگ ایران و ایرانی آشنا شود، زمان از دست می رفت.
شخصا به گزینه هایی مثل برانکو، یحیی و اسکوچیچ فکر کردم. برانکو که متاسفانه سریعا با عمان قرارداد بست. یحیی به خاطر موقعیت خوبش در پرسپولیس و شاید مخالفت باشگاه از گزینه ها کنار رفت. از نظر من تنها گزینه باقیمانده اسکوچیچ بود که علیرغم نداشتن رزومه ای قوی و دهان پر کن (مثل ویلموتس) همیشه بازی های تیم هایش را دوست داشتم و همیشه تیم هایش بدون ستاره خاصی زیبا بازی می کردند.