یاران! قفسم را به عبث در مگشایید
من را بگذارید و به پرواز درآیید
من بندیِ او هستم و دلشادم از این بند
زاین بیشتر افسانه به باطل مسُرایید
در گاه شمار ایران باستان هر روز از ماه نام خاصی داشت. مثلا اول هر ماه اورمزد، دوم بهمن، سوم اردیبهشت، چهارم شهریور و پنجم سپندارمذ. تقارن روز با ماه همنامش را جشن می گرفتند. لذا پنجم اسفند ماه تقارن سپندارمذ روز با ماه سپند، را سپندارمذگان نامیده اند.
سپندارمذ لقب زمین است به معنای گستراننده، مقدس و فروتن. زمین در فرهنگ ایرانی نماد باروری است و از آنجا که زمین هم مانند زنان در جهان هستی نقش باروری و باردهی دارد، زمانی برای پاسداشت زمین و زن است.
از نگهم ریزد موج آرزوها
پیش لبت بستم لب ز گفتگوها
رمز عاشقی را در نگاه تو خوانده ام من
در تو دیده ام نقش همه عشق و آرزوها
ادامه مطلب ...