لیلی وش

نمی دانم چه در پیمانه کردی
تو لیلی وش مرا دیوانه کردی

چه شد اندر دل من جا گرفتی
مکان در خانۀ ویرانه کردی

زدی از هر طرف آتش بجانم
مرا بیچاره چون پروانه کردی
  
پریشان روز عالم شد از آن روز
که بر زلف پریشان شانه کردی

شدی تا آشنای من از آن روز
مرا از خویش و از بیگانه کردی

چه گفتت زاهدا پیر خرابات
که ترک سبحۀ صد دانه کردی

به رندی شهره شد نام تو عارف
که ترک دین و دل رندانه کردی

عارف قزوینی