تو همایون مهدِ زردشتی و فرزندانِ تو
پورِ ایران‌اند و پاک‌آیین نژادِ آریان
اختلافِ لهجه ملیت نزاید بهرِ کس
ملتی با یک زبان، کمتر به یاد آرد زمان
گر بدین منطق تو را گفتند ایرانی نه‌ای
صبح را خوانند شام و آسمان را ریسمان
ادامه مطلب ...
روزگار غریبی است. نمی دانم بر کدام غصه بگریم. از رنج نان مردمان کشورم یا رنج درمان؟ ار بی کفایتی مسئولانی که عامدانه برای مردمشان واکسن تهیه نکردند تا آشغال های بنجل تولید کارخانه های خودشان را چندین برابر قیمت نوع خارجی بفروشند و در انتها هم نتواستند؟ یا ددمنشی عده ای دلال دیوصفت که در اوج بحران کرونا، دارو و سرم و اکسیژن را احتکار می کنند تا به چند برابر قیمت به نیازمندانی بفروشند که عزیزانشان در بستر مرگ افتاده اند.
استاد محمدرضا شفیعی کدکنی در مرداد ۱۴۰۰ شاید تلخ‌ترین واژه‌هایش را در وصف این روزهای وطن به کار گرفته است.
(کدکنی ۸۱ ساله، متولد نیشابور است)
«هرگز ندیده بودم چشم تو را چنین
در خون و اشک غوطه‌ور،
ای مامِ رنج‌ها!
ای میهنی که در تو به خواری
مثل اسیر جنگی یک عمر زیستیم
زین گونه زیستیم و هِق‌هِق گریستیم.»
منبع: کانال تلگرامی الینه گی
پی نوشت: واقعا درک نمی کنم چطور مسئولین وجدان هاشون راحته و شب راحت می خوابن. یعنی شما قطعا ذره ای به روز جزا اعتقاد ندارید.
ما وارث اندوهیم؛
از نسل فراموشان!
ماخشم فروخورده ؛
در سینه خاموشان!
صد حنجره از فریاد،
در سینه ما خاموش؛
صد آه پر از اتش؛
وز حنجر ما جوشان!
مدیریت ناکارآمد مدیران بی سواد و پارتی بازی به هنگام نصب آنها به جای قاعده مندی و انتخاب اصلح، باعث مشکلات امروز کشور عزیزمان می باشد. متاسفانه سیستم به جای اینکه به فکر چاره ای اساسی برای رفع مشکلات باشد، در اقدامی مسبوق به سابقه، صورت مسئله را پاک می کند. یعنی برای آلودگی هوا، از تردد خودروها استفاده می کند و برای مشکلاتی نظیر اعتراض کشاورزان و دامداران، به جای حل مشکلات مردم، با آنها برخورد خصمانه می کند تا دیگر کسی جرات اعتراض نداشته باشد.
فاجعه وحشیانه تروریستی مدرسه سیدالشهدای کابل را به ملت عزیز و دردمند افغانستان تسلیت عرض می نمایم. به امید روزی که انواع تروریسم دولتی و غیر دولتی دست از سر جهانیان بر دارد.
#مادر_بلند_شو
امروز سالگرد سرنگون شدن هواپیمای اوکرانیست که طی آن عده زیادی از عزیزان هموطن کشته و داغدار شدند. یکسال گذشت ولی افکار عمومی همچنان در مورد چرایی این حادثه وحشتناک اغنا نشده است.
گزارشی را دیدم که مقصر را نصاب سامانه عنوان کرده بود که شمال و جنوب آن را درست تنظیم نکرده است. چندین سوال جدید در ذهنم ایجاد شد که کاش پاسخ قانع کننده ای بیابم:
2- سامانه چقدر قبل از شلیک نصب شده؟ چطور اپراتور یا اپراتورها با توجه به عبور و مرور هواپیماها از بالای سرشان (چون نزدیک فرودگاه بوده اند) متوجه جهت اشتباه نشده اند؟
3- سامانه فرق هواپیمای در حال صعود را با موشکی که نه در حال سقوط که بصورت افقی حرکت می کند را متوجه نشده؟ یعنی سامانه ارتفاع هدف را نشان نمی داده؟
4- سرعت یک هواپیمای در حال صعود، که قاعدتا کم به سمت زیاد در حال اضافه شدن است، با موشکی که لااقل با سرعت ثابت بایستی حرکت کند، را سامانه و اپراتور متوجه نشده اند؟
5- ابعاد هواپیما و موشک، در سامانه یکی نشان داده می شده؟
6- اپراتور با خود فکر نکرده چرا دشمن فقط یک موشک به منظور حمله به مناطق حساس نظامی شلیک کرده در حالیکه سپاه همان شب چندین موشک به پایگاه آمریکایی ها شلیک کرده بود؟
7- اصرار بر اینکه دلیل سقوط نقص فنی بود، آیا به غیر از تلاش برای کتمان حقیقت تلقی می شود؟ حال آنکه در سایر موارد سوانح هوایی، معمولا تا پیدا شدن جعبه سیاه دلیل سقوط را اعلام نمی کنند.
و...
اما این ایام، سالگرد فوت عده ای دیگر از هموطنان ما نیز هست که در مراسم تشییع پیکر سردار سلیمانی در کرمان، جان به جان آفرین تسلیم کردند و متاسفانه چون تریبون مناسبی ندارند کمتر از آنها یاد می شود. در حالیکه اینان نیز از هموطنان عزیز مایند و داغشان جانگداز.
خداوند همگی رفتگان طی سال اخیر را قرین رحمت خویش قرار داده و به بازماندگان صبر و صحت عطا فرماید.