شعر و ادب پارسی

از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران

رفتم از کوی تو لیکن عقب سرنگران

ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی

تو بمان و دگران وای به حال دگران

تویی که مهر و وفا دیدی و جفا کردی

چه شد که بار دگر یاد آشنا کردی
چه شد که شیوه بیگانگی رها کردی

به قهر رفتن و جور و جفا شعار تو بود
چه شد که بر سر مهر آمدی وفا کردی
 

دگر چه داری از این بیش انتظار از من

به اختیار دلی برد چشم یار از من
که دور از او ببرد گریه اختیار از من

به روز حشر اگر اختیار با ما بود
بهشت و هر چه در او از شما و یار از من
 

بیدار کردی آن گل در خاک خفته را

بیداد رفت لاله بر باد رفته را
یا رب خزان چه بود بهار شکفته را

هر لاله ای که از دل این خاکدان دمید
نو کرد داغ ماتم یاران رفته را

جز در صفای اشک دلم وا نمی شود
باران به دامن است هوای گرفته را
 

جان به قربانِ تو ای جانانه آذربایجان

تو همایون مهدِ زردشتی و فرزندانِ تو
پورِ ایران‌اند و پاک‌آیین نژادِ آریان

اختلافِ لهجه ملیت نزاید بهرِ کس
ملتی با یک زبان، کمتر به یاد آرد زمان

گر بدین منطق تو را گفتند ایرانی نه‌ای
صبح را خوانند شام و آسمان را ریسمان
 

آخر ای ماه تو همدرد من مسکینی

امشب ای ماه به درد دل من تسکینی
آخر ای ماه تو همدرد من مسکینی

کاهش جان تو من دارم و من می دانم
که تو از دوری خورشید چها می بینی
 

باز هم فاجعه

درگذشت بیش از 100 نفر از هموطنانمان را در سانحه سقوط هواپیمای اوکراینی در جنوب غرب تهران به میهن عزیز و هموطنانم تسلیت عرض می نمایم. متاسفانه در این پرواز تعدادی از نخبگان کشورم نیز حضور داشتند که مام میهن از داشتنشان محروم شد.

خدایا سایه مرگ و میر و فقر و فلاکت را از این خطه پاک دور کن.