ای کاش که پروانه صفت سوخته بودم

در شعله آن شمع که افروخته بودم
ای کاش که پروانه صفت سوخته بودم

نقشی ز وفا نیست در این مرحله یارب
من درس وفا را ز که آموخته بودم
  
افسوس که روشنگر بزم دگران شد
شمعی که ز سوز جگر افروخته بودم

آن کو به تمنای تو رسوای جهان گشت
ای آفت هستی منِ دل سوخته بودم

یکرنگی و تسلیم و صفا را همه ای عشق
در سینه به سودای تو اندوخته بودم

پژمان بختیاری