سحرگاه امید

به نام نامی یکتای بی همتا

سحرگاه امید

به نام نامی یکتای بی همتا

السلام علیک یا ثارالله

ایام سوگواری سرور و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین (ع) و یاران با وفایش تعزیت و تسلیت باد

به کربلا آب روان قیمت جان شد

یاد و خاطر سید و سالار شهیدان، حضرت ابا عبدالله الحسین (ع) و یاران باوفایش گرامی باد

اربعین

فرا رسیدن ایام اندوهبار اربعین سید و سالار شهیدان و یاران جانفدایش را به عموم شیعیان و حق طلبان تسلیت عرض می نمایم

ما رایت الا جمیلا

زینب گبری فرمود:

ما رایت الا جمیلا

سالهاست به این جمله فکر می کنم. چه چیز زیبایی ایشان دید که در ورای این همه داغ، چنین جمله ای رو فرمود؟

بیایید به جای عزاداری برای ماتم سیدالشهدا، اندکی تفکر کنیم در چرایی و چگونگی ماوقع. اینکه مردمی که داعیه مسلمانی دارند، حدود 50 سال بعد از رحلت پیامبرشان، فرزند دلبندش را که حضرت رسول فرمود حسین از من است و من از حسین، ابتدا به قصد فرمانبرداری به شهرشان دعوت می کنند و سپس به فجیع ترین شکل به شهادت می رسانند و تازه خوشحالی می کنند که فردی را که بر علیه خلیفه مسلمین و جانشین رسول خدا خروج کرده را کشته اند.

 

ادامه مطلب ...

عاشورا

ایام، ایام سوگواری سید و سالا شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین است. در این خصوص چند سطر می نویسم و امیدوارم که خوانندگان عزیز، لحظاتی به آن فکر کنند:


امام حسین (ع) 57 سال زندگی کردند و تک تک روزهای زندگی پر برکت ایشان برای بشریت آموزنده است. روایتی داریم که این امام بزرگوار به همراه برادر بزرگشان حضرت امام حسن مجتبی با آنکه کودکی بیش نبودند، وقتی دیدند که پیرمردی به اشتباه وضو می گیرد، به گونه ای وی را متوجه اشتباهش کردند که نه تنها ناراحت نشد، که از این بزرگواران تشکر نیز کرد.رر

در دوران خلافت خلفای سه گانه، بر اساس مرام و مسلک پدر بزرگوارشان، عملی بر خلاف خلافت ایشان انجام ندادند و حتی زمانی که مردم مصر به اعتراض دور خانه عثمان، خلیفه سوم را احاطه کرده بودند، امام حسین به همراه امام حسن به فرمان علی (ع) از خانه عثمان در برابر خطرات احتمالی ناشی از حمله معترضان مراقبت کردند.

در دوران کوتاه خلافت حضرت امیر، مانند سربازی ساده در خدمت پدر بودند و در زمان خلافت برادر نیز پشت و پناه وی.

ده سال پس از شهادت امام حسن، با اینکه شهادت ایشان با وسوسه معاویه صورت پذیرفته بود، امام حسین به صلحنامه ای که برادرش با معاویه منعقد کرده بود، متعهد ماند و حتی پس از خلف وعده معاویه و جانشینی یزید، باز هم امام دست به شورش نزدند و تنها از بیعت با یزید سر باز زد.

اما یزید که بر خلاف پدرش مشاور زیرک و سیاستمداری چون عمروعاص را نداشت و اصولا کسی غیر از خود مورد قبولش نبود، فکر کرد باید با زور از امام حسین بیعت بگیرد. لذا به کارگزارانش دستور داد ولو با کشتن امام، بیعت بگیرند.

 


 

امام، برای جلوگیری از آغشته شدن دست عده ای از مسلمین به خون پاک ایشان، از مدینه به مکه هجرت فرمودند اما یزید همان فرمان را به حاکم مکه داد و امام برای اینکه حرمت حرم امن الهی شکسته  نشود، ناچار به هجرت مجدد شدند اما به کجا؟

مدتی بود که مردم کوفه، دعوتنامه های متعددی مبنی بر اینکه از ظلم و جور و رفتار خلاف اسلام حاکمانشان خسته شده اند و نیاز به کمک امام دارند. لذا امام به سوی کوفه حرکت کردند اما نه از راههای اصلی که از بیراهه. چرا؟!

زیرا امام می دانستند که حکام شهرهای سر راه، مانند بصره و همینطور حاکم کوفه، قطعا سپاهیانی برای مقابله با ایشان گسیل خواهند داشت و چون امام ابدا قصد درگیری و جنگ نداشتند، از بیراه و با کمترین جلب توجه به سوی کوفه حرکت نمودند. اما سرانجام در نزدیکی کوفه، حر ابن یزید امام را در بیابان یافت و مانع از حرکت کاروان امام شد. شرایط سپاه حر بسیار بغرنج بود و از تشنگی خود و اسب هایشان در آستانه تلف شدن بودند. برای امام بسیار آسان می نمود که به این سپاه کوچک رو به موت حمله برده و با قلع و قمع ایشان، قوت قلبی برای یارانشان که در اطراف و شهر کوفه بودند، باشند و نیز واهمه ای شدید بر دل دشمنانشان اندازند.

اما امام به دنبال جنگ نبود و خط مشی رحمت که همانا خط مشی رسول خداست را پیگیری نمودند و به جای تاختن بر حر و سپاه رو به موتش، آنها و نیز حیواناتشان را سیراب نموده و از طعام خود به ایشان خوراندند. حر پس از رفع تشنگی و گرسنگی امام را متوقف کرد تا سپاه عمر سعد برسد.

بعد از رسیدن سپاه عمر سعد، ایشان پیشنهادات مختلفی به عمر داد تا بلکه بدون جنگ و خونریزی و البته بدون بیعت با یزید، از مهلکه خارج شود که از آن جمله می توان به:

- رها کردن هر دو سپاه و رفتن به همراه عمر سعد به شام و مذاکره با یزید

- بازگشت به مدینه

- حرکت به سوی کشورهای همسایه

اشاره کرد. که همگی از سوی عمرسعد و به دستور ابن زیاد رد شد و به امام گفته شد یا بیعت کن یا تو را می کشیم.

عدم حمله به سپاه خسته، تشنه و گرسنه حر که به مراتب راحت تر ار مقابله با لشگر بزرگ ابن سعد بود و نیز پیشنهادات فوق نشان دهنده این است که امام قصد جنگ نداشت. به علاوه چنانچه قصد جنگ و کشورگشایی داشتند، زن و فرزندانشان را به همراه نمی بردند که به هنگام کارزار، حضور زنها و اطفال دست و پاگیر می شود.

متاسفانه تصویری که از امام حسین این روزها در رسانه های رسمی منتشر می شود، تصویر کسی است که علیه حکومت مرکزی قیام کرده و یک شورشی به شمار می آید حال آنکه خط مشی ائمه، رحمت و هدایت است و بر این اساس دست بردن به قبضه شمشیر تنها برای دفاع از خود در برابر دشمنی که قصد جان ایشان را کرده است، جایز شمرده می شود

اما نکته آخر اینکه عزاداری امام حسین از این جهت مهم است که نسل های آینده با مرام و منش ایشان آشنا شوند و هر روز به رهروان راهش افزوده شود و این مستلزم تفکر و تعقل در تمام زوایای زندگی این بزرگوار است. گریه بدون تفکر و تعقل ارزشی ندارد و اتلاف وقت و مال و حتی جان تلقی می شود.

اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد و مماتی ممات محمد و آل محمد


علی واعظ بزرگی شب عاشورای 1399 شمسی

فاجعه کربلا

السلام علیک یا ثارالله

دوباره محرم شد و دلها به یاد مظلومیت ابا عبدالله افتاد. اما ای کاش به جای پر زرق و برق تر کردن هر ساله مراسم تاسوعا و عاشورا اندکی به فلسفه حرکت و قیام مولا بیاندیشیم. کمی به چرایی وقوع این فاجعه فکر کنیم و دلایل وقوع آنرا را بررسی کنیم. چرا حدود 50 سال پس از رحلت رسول خدا، فرزندش که به فرموده ایشان سید جوانان بهشت است، بدست امت رسول الله که اهل اقامه نماز و روزه بودند، به شهادت رسید.

  ادامه مطلب ...

واقعه دردناک کربلا

سلام
چند سالیست که در فضای مجازی شبهاتی در مورد واقعه عاشورا توسط دشمنان اسلام و شیعه منتشر شده و متاسفانه توسط برخی دوستان ناآگاه که زحمت اندکی فکر کردن در مورد آنچه باز نشر می دهند، را به خود نمی دهند.

اول آنکه می گویند اختلاف بین امام حسین و یزید اختلاف بین دو عموزاده است. در این خصوص باید گفت که اولا یزید و امام حسین عموزاده نبودند با یک سرچ کوچک در گوگل، اجداد حسین ابن علی (ع) و یزید این معاویه به ترتیب عبارتند از:

علی (ع)، ابوطالب، عبدالمطلب، هاشم، عبد مناف

معاوبه، ابوسفیان، حرب، امیه، عبدالشمس، عبدمناف

 

ادامه مطلب ...