برداشت های شخصی از یک سفر - 5

در ادامه سفر به سرعین رفتیم. شهری که بواسطه آبگرمش شهرت فراوان دارد. استفاده از آبگرم سرعین خصوصا در زمستان و در هوای سرد منطقه حال و هوای خاصی دارد. وجود هتل های فراوان و رنگارنگ در محدوده ای کوچک، چیزی است که در کمتر شهری در ایران دیده می شود.

---

 آبگرم سرعین خاصیت درمانی نیز دارد و بسیاری از افراد فعال در زمینه طب سنتی، برای درمان دردهای مفصلی، برخی بیماری های پوستی  و ... آنرا پیشنهاد می کنند. از سرعین که خارج می شدیم چادری ایلیاتی دیدیم که در کنارش یک جفت شتر بسته شده بود. نمی دانستم که در منطقه سردسیری چون سرعین هم شتر یافت می شود. با توضیحاتی که مرد مهربانی که مالک چادر و شترها بود به ما داد، متوجه شدم که شترهای این منطقه مخصوص مناطق سردسیری است و عشایر منطقه از آنها برای حمل بار استفاده می کنند. مرد مهربان ایلیاتی، در داخل چادر کشک و عسل و روغن حیوانی که محصول خوشان بود، را به معرض فروش گذاشته بود.

بعد از گذراندن دقایقی در کنار شترها و گرفتن چند عکس و خوش و بش با مرد ایلیاتی، به سمت آلوارس ادامه مسیر دادیم. مسیری در کوهپایه سبلان که از دیدنی ترین مناظر طبیعی ایران است و پوشش گیاهی فوق العاده ای دارد. القصه پس از گشت و گذاری در طبیعت زیبای سبلان، به سمت اردبیل برگشتیم. نرسیده به اردبیل، رستوران فوق العاده چایپارا قرار دارد. انواع غذاهای محلی اردبیل از قبیل باسترما، چیقیرتما و ... را در این رستوران می توانید میل بفرمایید.

در ادامه سفر، عصر به سمت مرکز اردبیل و مقبره شیخ صفی به راه افتادیم و پس از بازدید از این مکان، در یک آش فروشی روبروی مقبره، آش دوغ میل کردیم چه آش دوغی!!! و پس از آن در یکی از پاساژهای منطقه فروشگاهی را یافتیم که تابلو فرش های فوق العاده زیبایی را به نمایش گذاشته بود. حلوای سیاه هم یکی از سوغاتی های این شهر باصفاست.

اردبیل فست فودهای خوبی هم دارد که یکی از بهترین های آنها رستوران آناست روبروی هتل شورابیل. البته از کباب های این شهر به راحتی نگذرید. گوشت گوسفندهای پرورش یافته در دامنه سبلان، با گوشت گوسفندهایی که در اطراف شهرهای بزرگی مثل تهران با خوردن زباله و نان خشک امرار معاش می کنند، تفاوت فراوان دارد.

ادامه دارد.