در ادامه سفر، شهر زیبای اردبیل را به سمت خلخال ترک کردیم. نم نم باران به زیبایی های مناظر اطراف جاده جلوه خاصی می داد. جاده اردبیل خلخال از سه راهیی که از جاده میانه جدا می شود، آسفالت خوبی ندارد. خصوصا از شهرستان کوثر به بعد. این وضعیت در جاده اسالم نیز به چشم می خورد. با این وجود پیشنهاد می کنم حتما عزیزانی که از این مسیر عبور نکرده اند، زیبایی های آنرا از دست ندهند.
در اطراف جاده گیاهان دارویی فراوانی از جمله آویشن و چای کوهی یافت می شود که علاقمندان به اینگونه گیاهان در این منطقه موارد جالبی را خواهند دید. گل های موجود در این مسیر نیز زیبا و منحصر به فردند.
ادامه دارد ...
در ادامه سفر به سرعین رفتیم. شهری که بواسطه آبگرمش شهرت فراوان دارد. استفاده از آبگرم سرعین خصوصا در زمستان و در هوای سرد منطقه حال و هوای خاصی دارد. وجود هتل های فراوان و رنگارنگ در محدوده ای کوچک، چیزی است که در کمتر شهری در ایران دیده می شود.
بعد از گذراندن دقایقی در کنار شترها و گرفتن چند عکس و خوش و بش با مرد ایلیاتی، به سمت آلوارس ادامه مسیر دادیم. مسیری در کوهپایه سبلان که از دیدنی ترین مناظر طبیعی ایران است و پوشش گیاهی فوق العاده ای دارد. القصه پس از گشت و گذاری در طبیعت زیبای سبلان، به سمت اردبیل برگشتیم. نرسیده به اردبیل، رستوران فوق العاده چایپارا قرار دارد. انواع غذاهای محلی اردبیل از قبیل باسترما، چیقیرتما و ... را در این رستوران می توانید میل بفرمایید.
در ادامه سفر، عصر به سمت مرکز اردبیل و مقبره شیخ صفی به راه افتادیم و پس از بازدید از این مکان، در یک آش فروشی روبروی مقبره، آش دوغ میل کردیم چه آش دوغی!!! و پس از آن در یکی از پاساژهای منطقه فروشگاهی را یافتیم که تابلو فرش های فوق العاده زیبایی را به نمایش گذاشته بود. حلوای سیاه هم یکی از سوغاتی های این شهر باصفاست.
اردبیل فست فودهای خوبی هم دارد که یکی از بهترین های آنها رستوران آناست روبروی هتل شورابیل. البته از کباب های این شهر به راحتی نگذرید. گوشت گوسفندهای پرورش یافته در دامنه سبلان، با گوشت گوسفندهایی که در اطراف شهرهای بزرگی مثل تهران با خوردن زباله و نان خشک امرار معاش می کنند، تفاوت فراوان دارد.
ادامه دارد.