سحرگاه امید

به نام نامی یکتای بی همتا

سحرگاه امید

به نام نامی یکتای بی همتا

دوای دل ریش

هزار وعده زیبا بداده ای بر دل

ولی نشد که یکی را وفا کنی

چرا به دل عاشق و زار و نحیف

چنین تو ظلم و ستم یا جفا کنی

  

مرا رسان به وصالت دمی، ای جان

شود که این دل ریش را دوا کنی؟

بگذار که بعد این همه سیاهی شب

به مهر وجودت، منیر این هوا کنی



علی واعظ بزرگی

دی ماه 95

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد